Σύγχρονες μέθοδοι προσδιορισμού των σταθερών δαπανών στη λογιστική κόστους : εφαρμογή σε βιομηχανικούς κλάδους

Abstract

Ένα πολύ σημαντικό θέμα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις είναι η έγκυρη και αποτελεσματική καταγραφή των δαπανών τους. Ειδικότερα στις μέρες μας, η διαχείριση του σταθερού κόστους έχει γίνει υψίστης σημασίας πρόβλημα για τις εταιρείες στο βιομηχανικό κλάδο. Ο αντικειμενικός σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η προσέγγιση του «sticky cost», που αποτελεί μία από τις σύγχρονες ακαδημαϊκές προσεγγίσεις για το διαχωρισμό του σταθερού κόστους από το μεταβλητό. Η εν λόγω διπλωματική εργασία πραγματεύεται βασικές έννοιες της Λογιστικής, δίνει έμφαση στον κλάδο της Κοστολόγησης, εξετάζει το φαινόμενο του stickiness του κόστους, επιχειρεί να παρουσιάσει ένα σημαντικό μέρος της τάσης της σύγχρονης αρθρογραφίας, αναφορικά με το φαινόμενο αυτό, και τέλος περιλαμβάνει μια εμπειρική μελέτη, στην οποία λαμβάνεται υπ’ όψιν δείγμα 1.383 μη εισηγμένων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, με απώτερο σκοπό τον προσδιορισμό της συμπεριφοράς του συνολικού κόστους, δηλαδή αν το κόστος αυτό μεταβάλλεται αναλογικά με τις αλλαγές στο επίπεδο των πωλήσεων ή αν ακολουθεί ασύμμετρη συμπεριφορά (stickiness). Η μεθοδολογία που ακολουθείται βασίζεται στο μοντέλο ABJ, που αναπτύχθηκε από τους Anderson, Banker και Janakiraman το 2003. Διενεργείται λογαριθμική γραμμική παλινδρόμηση με εξαρτημένη μεταβλητή το συνολικό κόστος και ανεξάρτητη μεταβλητή τα έσοδα από πωλήσεις. Τα αποτελέσματα της έρευνας τεκμηριώνουν, με την ευρεία έννοια, την ύπαρξη stickiness στη συμπεριφορά του συνολικού κόστους. Το κύριο συμπέρασμα που εξάγεται από την ανάλυση των ποσοτικών αποτελεσμάτων είναι το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις αδυνατούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά του κόστους, δεδομένου ότι αυτό δεν ακολουθεί αναλογικά τις μεταβολές της ζήτησης.