Η ανάπτυξη στρατηγικών συνεργασιών με προμηθευτές στις ελληνικές επιχειρήσεις

Abstract

Η αύξηση του ανταγωνισμού στο διεθνές περιβάλλον οδηγεί διαρκώς σε μια αυξανόμενη ζήτηση για προϊόντα περισσότερο προσαρμοσμένα στον πελάτη με γρήγορους χρόνους ανάπτυξης και παράδοσης. Το γεγονός αυτό θέτει έναν αριθμό προκλήσεων στο σύστημα εφοδιασμού (logistics system) των επιχειρήσεων, μία από τις οποίες σχετίζεται με την ανάπτυξη στρατηγικών συνεργασιών μεταξύ των επιχειρήσεων στην αλυσίδα εφοδιασμού των προϊόντων. Οι στρατηγικές συνεργασίες προσφέρουν ευελιξία στις στρατηγικά συνεργαζόμενες επιχειρήσεις και ειδικότερα (Harald et al, 1999) μεγαλύτερες δυνατότητες για επίτευξη παγκόσμιας κάλυψης σε σχέση με τις κάθετα ολοκληρωμένες επιχειρήσεις και μειωμένο ρίσκο δέσμευσης πόρων σε τεχνολογίες ή υποδομές που γρήγορα απαξιώνονται ή γίνονται ακατάλληλες. Η ανωτέρω αντίληψη απηχεί τη στρατηγική της εστίασης ('focus' strategy concept), σύμφωνα με την οποία οι επιχειρήσεις επικεντρώνονται σε ένα περιορισμένο αριθμό εύκολα διαχειρίσιμων δραστηριοτήτων στις οποίες εμφανίζουν υψηλή ικανότητα («ξέρουν να κάνουν καλά) - κύριες ικανότητες (core competencies), ενώ τις υπόλοιπες αναθέτουν σε εξωτερικές επιχειρήσεις-συνεργάτες (outsourcing). Η τάση στην παγκόσμια βιομηχανία είναι προς τη μείωση της προμηθευτικής βάσης (supplier base) και στη διαφοροποίηση του βαθμού συνεργασίας με προμηθευτές.