Πηγές χρηματοδότησης στην ελληνική ποντοπόρο ναυτιλία

Abstract

Οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας 1970-1980 δεν είχαν προβλήματα στην εύρεση επενδυτικών κεφαλαίων. Η κρίση στη ναυτιλία την περίοδο 1981-1987 ανάγκασε της Τράπεζες να πάρουν δραστικά μέτρα και να αλλάξουν πολιτική. Ακολουθεί μία περίοδος όπου οι προϋποθέσεις χρηματοδότησης γίνονται λιγότερο αυστηρές για να φτάσουμε στο 2003 μέχρι και σήμερα όπου τα δεδομένα άλλαξαν, τόσο στον τρόπο επιλογής των επενδύσεων όσο και στις αποφάσεις για χρηματοδότηση. Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας αναπτύσσεται η ιστορική αναδρομή για τη μεταπολεμική περιπλάνηση των Ελλήνων πλοιοκτητών από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο με τελικό προορισμό την επιστροφή τους στην Ελλάδα. Αναφέρονται τα μέτρα που υιοθετήθηκαν από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις για την προσέλκυση των ναυτιλιακών εταιρειών να εγκατασταθούν σε ελληνικό έδαφος, καθώς και τα κύρια νομοθετήματα και οι αναπτυξιακοί νόμοι όπως αυτοί ισχύουν σήμερα. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται ανάλυση των ιδιαιτεροτήτων της ναυτιλιακής βιομηχανίας ώστε να γίνουν κατανοητές και οι ιδιαιτερότητες στη χρηματοδότηση της. Στο τρίτο κεφάλαιο θα αναφέρονται σε ξεχωριστές ενότητες και όσο πιο αναλυτικά γίνεται οι τέσσερις βασικές πηγές χρηματοδότησης της Ελληνικής ποντοπόρου ναυτιλίας. Η τραπεζική χρηματοδότηση, η χρηματοδοτική μίσθωση, τα δάνεια των ναυπηγείων και τα χρηματιστήρια. Επίσης αναφέρονται το ποιές είναι οι προϋποθέσεις, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του εκάστοτε τρόπου χρηματοδότησης. Επίσης γίνεται σύγκριση μεταξύ του τραπεζικού δανεισμού που είναι η κύρια πηγή χρηματοδότησης των Ελλήνων πλοιοκτητών με την εισαγωγή στο χρηματιστήριο και με τη χρηματοδοτική μίσθωση ξεχωριστά , ενώ αναλύονται τα οφέλη και οι κίνδυνοι από την επιλογή του εκάστοτε τρόπου χρηματοδότησης. Στον επίλογο της εργασίας γίνεται αναφορά σε συμπεράσματα για την επιλογή του σωστού τρόπου χρηματοδότησης σύμφωνα με τους στόχους του πλοιοκτήτη και τις επικρατούσες συνθήκες της αγοράς.