Η διεθνοποίηση των ελληνικών επιχειρήσεων: η μελέτη περίπτωσης της ελληνικής τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ Α.Ε.

Abstract

Στις μέρες μας, ο βαθμός διεθνοποίησης του πλαισίου μέσα στο οποίο λαμβάνουν χώρα οι επιχειρηματικές δραστηριότητες είναι μεγαλύτερος από ποτέ. Οι ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία και στον τρόπο επικοινωνίας των ατόμων και των επιχειρήσεων, καθώς και τα νέα εθνικά σύνορα με ολοένα περισσότερα κράτη να αποζητούν την ανεξαρτησία τους, έχουν μετατρέψει το ανταγωνιστικό πεδίο της επιχείρησης σε μια «παγκόσμια αρένα» με διεθνείς συνεργάτες και ανταγωνιστές. Δεν είναι υπερβολή να σημειώσουμε πως είναι πιο σωστό σήμερα να μιλάμε για «Διεθνείς Επιχειρηματικές Δραστηριότητες» και «Διοίκηση Διεθνών Επιχειρήσεων» παρά για «Επιχειρηματικές Δραστηριότητες» και «Διοίκηση Επιχειρήσεων». Η δραστηριοποίηση μιας επιχειρηματικής μονάδας στην εγχώρια αγορά είναι πολύ συχνά υποσύνολο της δραστηριοποίησης της στη διεθνή. Ο πυρήνας, λοιπόν, της προβληματικής της παρούσης μελέτης είναι η επιχειρηματική δυναμική των ελληνικών κυρίως επιχειρήσεων σε ένα περιβάλλον προϊούσας διεθνοποίησης, δηλαδή μιας οικονομίας της αγοράς ανοιχτών συνόρων και οριζόντων, στα πλαίσια του οποίου καμιά χώρα δεν μπορεί να είναι ή να καταστεί ανταγωνιστική αν δεν διαθέτει ένα δυναμικό επιχειρηματικό τομέα, ικανό να αναγνωρίζει και ενσωματώνει τη ρητή και άρρητη γνώση που παράγεται και προσφέρεται πλέον με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ικανό να μετουσιώνει τη γνώση σε καινοτομίες, κοινωνικά χρήσιμες και οικονομικά αποδοτικές, ικανό να δημιουργεί ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα για τις επιχειρήσεις αλλά και για τη χώρα. Στα πλαίσια αυτά, η σημερινή Ελληνική επιχείρηση καλείται να πετύχει τους στόχους της και να ικανοποιήσει το όραμα και την αποστολή της σε μια έντονα ανταγωνιστική εγχώρια αγορά, όπου συχνά μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες πρωταγωνιστούν, και να ανταποκριθεί σε ευκαιρίες που παρουσιάζονται στις παραδοσιακές αγορές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και στις αναδυόμενες αγορές σε παγκόσμιο επίπεδο.