Η εκτίμηση του συντελεστή Βήτα των μετοχών μέσω ενός υποδείγματος με διαχρονικά μεταβαλλόμενους συντελεστές

Abstract

Η διαχρονική αστάθεια των παραμέτρων των υποδειγμάτων ανάλυσης χρονολογικών σειρών είναι ένα σημαντικό και συνηθισμένο πρόβλημα στις εφαρμογές της χρηματοοικονομικής θεωρίας. Ουσιαστικά, όλες οι εφαρμογές της χρηματοοικονομικής θεωρίας που στηρίζονται στην ανάλυση χρονοσειρών αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της διαχρονικής αστάθειας των συντελεστών των χρησιμοποιούμενων υποδειγμάτων. Δεν υπάρχει καμία θεωρητική αιτιολόγηση ούτε πρακτική εγγύηση ότι τα δεδομένα που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση των διαφόρων υποδειγμάτων προέρχονται από μια διαδικασία με σταθερές παραμέτρους. Το Υπόδειγμα της Αγοράς σχετίζεται στενά με το Υπόδειγμα Αποτίμησης Κεφαλαιουχικών Στοιχείων (CAPM) το οποίο αναπτύχθηκε από τις μεμονωμένες εργασίες των Sharpe (1974) και Lintner (1965). Οι ερευνητές κατέληξαν στις συνθήκες ισορροπίας της αγοράς βασιζόμενοι στην υπόθεση ότι όλοι οι επενδυτές ακολουθούν την συμβουλή του Markowitz για διαφοροποίηση του διαθέσιμου ποσού επένδυσης ανάμεσα σε εναλλακτικές επενδυτικές ευκαιρίες. Στην αρχική μορφή του Υποδείγματος Αποτίμησης Κεφαλαιουχικών Στοιχείων υπήρχαν μόνο δυο περίοδοι, οπότε όλοι οι παράμετροι ήταν σταθεροί. Η παράμετρος άλφα του υποδείγματος οριζόταν ως αi = (1-βi) Rf όπου Rf είναι το επιτόκιο μηδενικού κινδύνου στο οποίο μπορούν να δανείζουν και να δανείζονται οι επενδυτές. Στο μεταγενέστερο μοντέλο του Black (1973), ωστόσο, όπου οι επενδυτές δεν μπορούν να δανεισθούν στο επιτόκιο μηδενικού κινδύνου η παράμετρος αi σχετιζόταν με την μέση απόδοση ενός χαρτοφυλακίου του οποίου η απόδοση συνδεόταν με μια ορθογώνια σχέση με την απόδοση του χαρτοφυλακίου της Αγοράς.