Μέθοδοι αποτίμησης ναυτιλιακών αγορών

Abstract

Η παρούσα εργασία ασχολείται με τις μεθόδους αποτίμησης των ναυτιλιακών αγορών αναγνωρίζοντας ως κύριο προσδιοριστικό παράγοντα για τους σκοπούς της παρούσας εργασίας την επίδραση του βαθμού χρήσης ή αξιοποίησης του στόλου των πλοίων (Fleet Utilization Rate) πάνω στα χρηματοοικονομικά μεγέθη των ναυτιλιακών εταιριών βάσει των οποίων αυτές αποτιμούνται. Το μέτρο αυτό είναι ξεκάθαρα μέτρο χρόνου και υπολογίζεται διαιρώντας τις λειτουργικές ημέρες ενός πλοίου προς τις ημέρες ιδιοκτησίας του. Το μέτρο αυτό διασπάται σε τρεις επιμέρους δείκτες επάρκειας (εμπορικής, επισκευαστικής-συντήρησης και τεχνικής). Υπάρχουν διάφοροι μακροοικονομικοί και μικροοικονομικοί παράγοντες που διαμορφώνουν το επίπεδο του μέτρου αυτού σε κάθε ναυτιλιακή επιχείρηση, ενώ πιστεύεται ότι εταιρείες που διατηρούν υψηλό επίπεδο σε αυτό το μέτρο παραγωγικότητας θα έχουν και υψηλές χρηματοοικονομικές επιδόσεις. Σε έρευνα που έγινε σε 11 εισηγμένες ναυτιλιακές εταιρίες στους τομείς φορτίου χύμα, τάνκερ και κοντέινερ για την περίοδο 2004-2014 και με χρήση υποδειγμάτων παλινδρόμησης προέκυψε ότι όντως ο αυξημένος βαθμός χρήσης ή αξιοποίησης μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη αποδοτικότητα, ιδιαίτερα όταν αυτή μετράται στα ίδια κεφάλαια. Επίσης, αυξημένη τεχνική επάρκεια είναι δυνατό να οδηγήσει σε αυξημένη κυκλοφοριακή ταχύτητα παγίων. Ερευνήθηκε και η επίδραση της κρίσης και βρέθηκε ότι ενώ προ κρίσης ισχύουν οι προαναφερθείσες επιδράσεις μετά την κρίση συνεχίζουν να ισχύουν αλλά σε λιγότερο έντονο βαθμό.