Η σύμβαση μεταφοράς πραγμάτων δια θαλάσσης και το νομικό πλαίσιο που τη διέπει

Abstract

Η παρούσα εργασία εστιάζει στη σύμβαση μεταφοράς πραγμάτων δια θαλάσσης, όπως αυτή είναι ενταγμένη στο ευρύτερο πλαίσιο της ναύλωσης, καθώς και στο νομικό πλαίσιο που τη διέπει, μέσα από τις σχετικές ισχύουσες διεθνείς συνθήκες. Συγκεκριμένα, η μελέτη κινείται σε δύο βασικούς άξονες. Αρχικά, επιχειρείται εξέταση της ίδιας της σύμβασης μεταφοράς πραγμάτων, ξεκινώντας από τη σύμβαση ναύλωσης, στην οποία εντάσσεται, όπου ορίζονται όλες οι σχετικές έννοιες. Επιπλέον, εξετάζονται και τα στάδια πριν από τη σύναψη της σύμβασης με στόχο την πληρέστερη κατανόηση αυτής. Παράλληλα, επιχειρείται και η προσέγγιση του ευρύτερου μακροπεριβάλλοντος στο οποίο κινείται η σύμβαση μεταφοράς πραγμάτων, μέσα από την επισκόπηση των εννοιών της ναυλαγοράς και του ναύλου, καθώς και των παραγόντων που τους επηρεάζουν. Στη συνέχεια, αναλύεται το νομικό πλαίσιο που διέπει τη σύμβαση μεταφοράς πραγμάτων δια θαλάσσης, και συγκεκριμένα εξετάζονται οι κανόνες της Χάγης (1924), το αναθεωρητικό πρωτόκολλο Βίσμπυ (1968), οι κανόνες του Αμβούργου (1978) και οι κανόνες του Ρόττερνταμ (2009), ενώ επιχειρείται η συγκριτική μελέτη τους. Συνοπτικά, ο αναγνώστης έχει με αυτό τον τρόπο την ευκαιρία να εξερευνήσει την ίδια τη σύμβαση μεταφοράς πραγμάτων δια θαλάσσης, από πολλές διαφορετικές πλευρές, και να εστιάσει στη νομική παράμετρο, εξερευνόντας τους ισχύοντες κανόνες, τις προβλέψεις και τους στόχους τους, αλλά και την άποψη της αγοράς για αυτούς.