ΜΜΕ και υγεία: ανασκόπηση ημερήσιου έντυπου 2008-2010 και τομέας υγείας στην Ελλάδα.

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να εξετάσει τον τρόπο που αποτυπώνονται τα θέματα που αφορούν το χώρο της Υγείας μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ειδικότερα μέσα από τα δημοσιεύματα του έντυπου Τύπου. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι τα μέσα επικοινωνίας έχουν έναν κυρίαρχο ρόλο στη ζωή μας, αφού λειτουργούν σαν δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών, της κυβερνητικής πολιτικής και των επαγγελματιών της υγείας. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα με τις παθογένειες και τις χρονίζουσες δυσλειτουργίες του, δίνει άφθονο υλικό στην αρθρογραφία των εφημερίδων, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Η ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης και η ανάγκη του κοινού για ενημέρωση σε θέματα φροντίδας και υπηρεσιών υγείας, δημιούργησαν κατάλληλο έδαφος ανάπτυξης φαινομένων όπως η «ιατρικοποίηση», η «καπηλεία» της ασθένειας και η διαφθορά, προς θρίαμβο της «βιομηχανίας της υγείας». Το ερώτημα είναι κατά πόσον η δημοσιογραφία και οι εκδοτικές επιχειρήσεις διαχειρίζονται την πληροφορία-είδηση μέσα στα πλαίσια της δεοντολογίας και της ηθικής και απεικονίζουν την πραγματικότητα, δίχως πρόθεση παραπλάνησης και υπερβολής. Η εργασία αυτή, στο θεωρητικό της τμήμα αναλύει τη σημασία της ενημέρωσης για θέματα υγείας και εξετάζει τη δύναμη των ΜΜΕ, καθώς και τις στρεβλώσεις, εκούσιες και συχνά κατευθυνόμενες, που επηρεάζουν το κοινό και προκαλούν σύγχυση ή οδηγούν σε αναίτια ζήτηση υπηρεσιών υγείας, επιβαρύνοντας το ήδη κλυδωνιζόμενο και ανεπαρκές οικοδόμημα του Ε.Σ.Υ.Στο δεύτερο μέρος της εργασίας μέσα από τη συγκέντρωση δημοσιευμάτων καταγράφεται και αναλύεται σύμφωνα με το πρότυπο Σύστημα Λογαριασμών Υγείας του ΟΟΣΑ (SHA), η σχετική ειδησεογραφία, κατά την περίοδο 2008-2010. Τα αποτελέσματα της έρευνας αποδεικνύουν ότι ο χώρος της υγείας στην Ελλάδα χρήζει άμεσων και δραστικών παρεμβάσεων, ιδιαίτερα σήμερα, που η ανεπάρκεια των πόρων μεγιστοποιεί την ήδη ελλειματική και πολυδάπανη λειτουργία της. Παρόλο που οι δύο επιλεγείσες για τη μελέτη μας εφημερίδες εκφράζουν αντίθετους πολιτικούς χώρους, καταγράφουν, με μικρές μόνο διαφοροποιήσεις, τα ίδια προβλήματα με τον ίδιο καυστικό τρόπο, γεγονός που αποδεικνύει ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό.