Χρηματοοικονομικές κρίσεις: κοινωνική ευημερία και ανισότητα

Abstract

Οι αναπτυσσόμενες και μεταβατικές οικονομίες είναι περισσότερο επιρρεπείς στις χρηματοπιστωτικές κρίσεις οι οποίες επηρεάζουν τη φτώχεια και τη κατανομή του εισοδήματος μέσω πολλών καναλιών. Η εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί στις περισσότερες ανεπτυγμένες και πολλές αναπτυσσόμενες οικονομίες στις πρόσφατες δεκαετίες, αντανακλώντας το εύρος των παραγόντων περιλαμβανομένης της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής αλλαγής. Οι υψηλότερες δημοσιονομικές δαπάνες ως εργαλείο αντιμετώπισης μιας κρίσης δεν δείχνουν να επιταχύνουν την ανάκαμψη από μια κρίση Οι τραπεζικές κρίσεις είναι δημοσιονομικά δαπανηρές, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται πολιτικές όπως η εκτεταμένη υποστήριξη ρευστότητας, οι κυβερνητικές εγγυήσεις στις υποχρεώσεις των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και υπάρχει ανεκτικότητα από τους κανονισμούς επιτήρησης. Η ανάλυση του ρόλου των θεσμών επί των συστημικών κρίσεων δείχνει ότι τα καλύτερα ιδρύματα, η καλύτερη πληροφόρηση, το καλύτερο νομικό και θεσμικό πλαίσιο, η λιγότερη διαφθορά και γραφειοκρατία (τάξη) μπορούν να περιορίσουν τις κρίσεις και την κοινωνική ανισότητα. Μια τραπεζική κρίση μπορεί να αναγνωρισθεί από την εμφάνιση και την ένταση των μέτρων αντιμετώπισης που λαμβάνει κάθε χώρα και τα οποία κατευθύνονται να βελτιώσουν την κοινωνική ανισότητα και ευημερία. Σε αυτή τη διατριβή εξετάζεται η επίδραση των μέτρων αντιμετώπισης των μιγμάτων πολιτικής, που χαρακτηρίζουν μια κρίση, στη μεταβολή της ανισότητας καθώς επίσης η επίδραση του θεσμικού πλαισίου. Αρχικά, παρουσιάζεται η δομή του ΧΣ**, ο ρόλος της πληροφόρησης, το νομικό πλαίσιο, και το θεσμικό πλαίσιο, τα οποία περιορίζοντας την ασυμμετρία της πληροφόρησης, τα προβλήματα ηθικού κινδύνου, και τη μείωση της αποτελεσματικότητας και σταθερότητας των XI* μετριάζουν τα αποτελέσματα των οικονομικών σοκ που οδηγούν συχνά σε κρίσεις. Παρουσιάζονται επίσης, η διαχείριση των κινδύνων των τραπεζών σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις των ρυθμιστών για τραπεζικό κεφάλαιο, η αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών για τις αντίστοιχες προβλέψεις στον ισολογισμό με βάση την επικινδυνότητα, και η αξιολόγηση των συστημάτων διαχείρισης των κινδύνων τα οποία επίσης πραγματεύονται με τη αποφυγή των κρίσεων και την διατήρηση της υγιούς δομής του ΧΣ**. Στη συνέχεια, εξετάζεται η πιθανή επίδραση των χρηματοπιστωτικών κρίσεων στη κοινωνική ανισότητα, όπως αντανακλάται στο δείκτη Gini, και στην ποιότητα του θεσμικού πλαισίου που είτε ως αποτέλεσμα των κρίσεων είτε ως ιδιαίτερο φαινόμενο των ΑΧΑ*** προκαλεί ανισότητα. Η εμπειρική μελέτη τέλος επιχειρεί να εκτιμήσει την επίδραση των χρηματοπιστωτικών κρίσεων, στη μεταβολή του Gini κατά τη διάρκεια των κρίσεων καθώς επίσης να αναγνωρίσει την επίδραση της ποιότητας του θεσμικού περιβάλλοντος.