Διαχείριση περιβαλλοντικού και ενεργειακού κινδύνου

Abstract

Στα πλαίσια μείωσης των εκπομπών CO2, της αποφυγής της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, το 1997 υπογράφθηκε το Πρωτόκολλο του Κιότο, το οποίο περιέχει νομοθετικές δεσμεύσεις και υποχρεώνει 37 ανεπτυγμένες οικονομίες να προχωρήσουν σε μείωση των εκπομπών των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αντίστοιχες (συμπληρωματικές) πολιτικές ακολουθούνται από τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και από αρκετές μεγάλες οικονομίες. Στα πλαίσια των συνθηκών αυτών επιτρέπεται η ανταλλαγή μονάδων άνθρακα (carbon credits), η οποία έχει οδηγήσει στη δημιουργία μιας καινούργιας αγοράς, της αγοράς δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων (emission unit). Ταυτόχρονα όμως με την αναδυόμενη περιβαλλοντική αγορά, προϋπήρχε η ήδη ανεπτυγμένη αγορά της ενέργειας. Όμως, μετά την 11η Σεπτεμβρίου ο κόσμος άλλαξε, καθώς η επιθετική στάση των ΗΠΑ απέναντι σε πετρελαιοπαραγωγές χώρες της Μέσης Ανατολής και το οικονομικό σκάνδαλο της ενεργειακής εταιρίας Enron, σε συνδυασμό με τη βαθιά οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων, δημιούργησαν ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον της αγοράς στον τομέα των παραγώγων ενέργειας. Στην εργασία αυτή πραγματοποιείται μια επισκόπηση των παραπάνω αγορών και λόγω της ιδιομορφίας της περιβαλλοντικής αγοράς και της έντονης μεταβλητότητας των τιμών των καυσίμων, θα εφαρμοστούν μέθοδοι διαχείρισης περιβαλλοντικού και ενεργειακού κινδύνου.