Η εταιρική κοινωνική ευθύνη ως στρατηγική στην ελληνική ναυτιλία
View/ Open
Subject
Κοινωνική ευθύνη της επιχείρησης ; Επιχειρηματική ηθική ; Επιχείρηση και περιβάλλον ; Ναυτιλία -- ΕλλάδαAbstract
Ξεκινώντας την περιήγησή στον κόσμο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης μπορεί κανείς να διαπιστώσει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα για τον τρόπο λειτουργίας, αλλά και το κατά πόσο ωφελεί έναν οργανισμό. Κάθε επιχείρηση, ιδιωτική ή δημόσια, έχει την ανάγκη να δημιουργήσει ένα πλαίσιο λειτουργίας το οποίο θα είναι προσιτό στο ευρύ κοινό και θα εξυπηρετεί καλύτερα τους στόχους του. Στην παρούσα εργασία η οπτική με την οποία αντιμετωπίζετε η ΕΚΕ είναι μέσα από την εφαρμογή της στον τομέα της ναυτιλίας. Έχοντας τα παραπάνω στο μυαλό, ξεκίνησε αυτό το "ταξίδι" βλέποντας αρχικά την ΕΚΕ στο σύνολό της. Το θέμα έγινε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί σε σχέση με την ιστορική του εξέλιξη, αλλά και πάνω σε ποιες αρχές - θεωρίες στηρίζεται. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στο περιβάλλον, εξωτερικό και εσωτερικό, που λειτουργεί μία εταιρεία. Κάθε οργανισμός έχει να αντιμετωπίσει εξωγενής παράγοντες, όπως το διεθνές οικονομικό περιβάλλον, η κοινωνία κ.α., αλλά επίσης λειτουργεί και ο ίδιος σαν περιβάλλον. Οι εργαζόμενοι και η διοίκηση αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν όλο το εύρος της δραστηριότητας ενός οργανισμού. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται μια ανάλυση για το πώς η ΕΚΕ θα μπορούσε να ενταχθεί στην στρατηγική μιας εταιρείας . Στη συνέχεια εξετάζεται η περίπτωση του ομίλου Τιτάν και το πώς έχει ενταχθεί η κοινωνική ευθύνη στην στρατηγική του ομίλου. Η συγκεκριμένη αναφορά γίνετε με βάση ότι αποτελεί ίσως μια από τις λίγες εταιρείες, στον ελλαδικό χώρο κυρίως, οι οποίες έχουν ασχοληθεί με τις κοινωνικά υπεύθυνες δράσεις. Ο τομέας της ναυτιλίας είναι αυτός για τον οποίο γίνεται αναφορά από το κεφάλαιο 3 και έπειτα.Το ερώτημα που τίθεται από εδώ και πέρα είναι αν τελικά η ΕΚΕ μπορεί να σταθεί ως στρατηγική επιλογή στον τομέα της ναυτιλίας. Ο τομέας έχει χωριστεί σε επιβατηγό και ποντοπόρο ναυτιλία ούτος ώστε να γίνει όσον το δυνατόν καλύτερη και εις βάθους ανάλυση σε όλο το εύρος του συγκεκριμένου τομέα. Γίνεται αναφορά σε 3 εταιρείες ελληνικών συμφερόντων. Στο 4ο κεφάλαιο η ανάλυση προχωράει και στις ελληνικές πέρα από τις περιπτώσεις οι οποίες λήφθηκαν υπόψη. Αποτελεί ίσως γενικότερη διαπίστωση πως οι περισσότερες εξ αυτών δε δραστηριοποιούνται σχεδόν καθόλου στον τομέα της ΕΚΕ και αν το κάνουν είναι μόνο λόγω «μόδας» θα μπορούσε να πει κανείς. Φθάνοντας προς το τέλος της ανάλυσης το ερώτημα που παραμένει είναι αν είναι τελικά χρήσιμη η ΕΚΕ ως στρατηγική στη ναυτιλία ή όχι. Για να μπορέσει κανείς να αντιληφθεί τη χρησιμότητα θα ήταν καλό να δει τα κέρδη και τις ζημίες από την χρησιμοποίηση της ΕΚΕ μέσα σε μια ναυτιλιακή εταιρεία. Σε κάθε περίπτωση όμως, η ΕΚΕ είναι τελικά χρήσιμη ή όχι? Στο συμπέρασμα που καταλήγει το «ταξίδι» αυτό είναι πως δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται η ΕΚΕ ως πανάκεια, άλλωστε πρώτα πρέπει μία εταιρεία να επιτύχει οικονομικά αποδεκτούς στόχους και έπειτα να διαθέσει πόρους προς όφελος της κοινωνίας. Σίγουρα θα ήταν άστοχο να θεωρηθεί η ΕΚΕ και ως κάτι ζημιογόνο.