Λογιστική της εύλογης αξίας και χρηματοπιστωτική κρίση

Abstract

Η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση έχει οδηγήσει σε μια εκτενή συζήτηση σχετικά με τη Λογιστική της Εύλογης αξίας. Οι επικριτές της υποστηρίζουν ότι η λογιστική αυτή μέθοδος αποτίμησης, η οποία συχνά αποκαλείται και ΠΒ^-ίο-ΠΒ^θί, έχει συντελέσει αισθητά στην χρηματοπιστωτική κρίση, ή τουλάχιστον έχει επιδεινώσει τη σοβαρότητά της. Αναφέρουν ότι η εφαρμογή της, υποχρέωσε τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς να αποτιμήσουν τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά τους στοιχεία σε τιμές πολύ χαμηλότερες από την θεμελιώδη αξία τους, ως αποτέλεσμα της περιορισμένης ρευστότητας των αγορών, με αυτό το γεγονός να έχει αρνητικές συνέπειες στην κεφαλαιακή τους επάρκεια καθώς και στην ικανότητά τους να παρέχουν δάνεια. Οι υποστηρικτές της εύλογης αξίας ισχυρίζονται ότι όχι μόνο δεν ενίσχυσε την κρίση αλλά η εφαρμογή της παρείχε στους επενδυτές αξιόπιστη πληροφόρηση και διαφάνεια σε μια περίοδο μεγάλης αβεβαιότητας στις χρηματαγορές. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει και αναλύει τα αντικρουόμενα αυτά επιχειρήματα με μια παράλληλη κριτική επισκόπηση της βιβλιογραφίας έτσι ώστε να εξεταστεί ο ρόλος που διαδραμάτισε η λογιστική αυτή πρακτική στη διαμόρφωση της κρίσης. Στην ανάλυσή μας συμπεριλαμβάνεται επιπλέον και η εξέταση των ρυθμίσεων για την εύλογη αξία, οι οποίες τέθηκαν σε ισχύ για την αντιμετώπιση της οικονομικής αυτής αναταραχής. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα επιχειρήματα τα οποία υποστηρίζουν την λογιστική της εύλογης αξίας για τα χρηματοπιστωτικά μέσα είναι πολύ πιο ισχυρά. Επιπλέον συμπεραίνουμε ότι η εύλογη αξία δεν