Πολιτική των επιδοτήσεων & αναπτυξιακοί νόμοι για την ανάπτυξη του τουρισμού

Abstract

Είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι ο τουρισμός, ως κλάδος οικονομικής δραστηριότητας, μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να αποτελέσει σημαντικότατο παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης ή μεγέθυνσης. Η συμβολή του εντοπίζεται τόσο στη διαμόρφωση του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, των ατομικών εισοδημάτων, των εσόδων του κράτους, του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών όσο και στην αύξηση της απασχόλησης. Επιπλέον διευρύνει την παραγωγική βάση των περιοχών που εντοπίζεται και επηρεάζει την ανάπτυξη και άλλων κλάδων της τοπικής οικονομίας (Γεωργία, Εμπόριο, Οικοδομική κλπ.) Η διαπίστωση αυτή οδήγησε τις πολιτικές εξουσίες των περισσοτέρων κρατών του πλανήτη και κυρίως των αναπτυσσόμενων, στη λήψη μέτρων για την ανάπτυξη και την αντιμετώπιση του ως ιδιαίτερου κλάδου οικονομικής δραστηριότητας της οικονομίας. Πρώιμες εκφάνσεις του, προσδίδουν στον τουρισμό έναν μονόπλευρο οικονομικό προσανατολισμό, πράγμα που είχε ως συνέπεια να αποτελέσει αντικείμενο απροκάλυπτης εκμετάλλευσης εκ μέρους μερίδας επιχειρηματιών, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνάει τα όρια της αισχροκέρδειας και εμφανίζει την τουριστική προσφορά ασύνδετη και αποκομμένη από τους άλλους κλάδους της παραγωγικής δραστηριότητας. Συνέπεια της πολιτικής αυτής ήταν από την μια πλευρά να παραβλεφτούν οι κοινωνικές και πολιτιστικές πτυχές του τουριστικού φαινόμενου και από την άλλη να αγνοηθεί σκόπιμα η ανθρωποπρέπεια του τουρισμού. Σύντομα ωστόσο οδηγούμαστε σε μια κοινή διαπίστωση, ότι ο τουρισμός, ως κλάδος οικονομικής δραστηριότητας, μπορεί να αποδώσει και να αποφέρει στο μέγιστο, κάτω και μόνον, από ορισμένες προϋποθέσεις και να επηρεάσει έτσι τις οικονομίες των χωρών σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Η δυναμική πορεία του τουρισμού οδήγησε στη διαμόρφωση πολλών διαφορετικών προτύπων τουριστικής ανάπτυξης στον κόσμο ως αποτέλεσμα των παραμέτρων που διαμορφώνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.