Ασφάλιση μακροχρόνιας φροντίδας : ρόλος της οικογένειας, κράτους, και ιδιωτικού τομέα σε διεθνή προοπτική. Θεωρητικές και πρακτικές διαστάσεις

Abstract

Η παρούσα εργασία ασχολείται με τη μακροχρόνια φροντίδα, η οποία συνεπάγεται την παροχή ορισμένων ιατρικών και κοινωνικών υπηρεσιών σε άτομα που χρειάζονται τη βοήθεια των άλλων για τη διεκπεραίωση βασικών αλλά και δευτερευόντων καθημερινών δραστηριοτήτων, λόγω σωματικής ή ψυχικής αναπηρίας, κατά τη διάρκεια μιας εκτεταμένης χρονικής περιόδου. Η βοήθεια αυτή παρέχεται συχνότερα από μη επαγγελματίες φροντιστές, όπως είναι οι συγγενείς ή φίλοι και ύστερα από κρατικούς φορείς, από επαγγελματίες φροντιστές ή/και από κερδοσκοπικές και μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Η μακροχρόνια φροντίδα κινείται στα όρια μεταξύ υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας και παρέχεται συνήθως σε άτομα που πάσχουν από εκ γεννετής ή επίκτητη ανικανότητα ή αναπηρία ή ασθένεια, σε τραυματισμό, ή σωματική αδυναμία λόγω γηρατειών. Η αύξηση της ζήτησης των υπηρεσιών μακροχρόνιας φροντίδας, που επιζητούν κυρίως τα ηλικιωμένα άτομα, λόγω της αυξημένης πληθυσμιακής γήρανσης έχει οδηγήσει και στην αύξηση της προσφοράς. Η προσφορά οργανώνεται και παρέχεται είτε σε επαγγελματικό επίπεδο από επαγγελματίες φροντιστές, οι οποίοι προσφέρουν υπηρεσίες εντός και εκτός νοικοκυριού, είτε σε άτυπη μορφή υπηρεσιών από μη επαγγελματίες φροντιστές. Η πλευρά της επαγγελματικής προσφοράς υπηρεσιών φροντίδας διαχωρίζεται, επίσης, ανάμεσα στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, των οποίων η φύση, η χρηματοδότηση αλλά και το είδος των υπηρεσιών παρουσιάζει αρκετά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα για τη σωστή κατανομή, στα άτομα με ανάγκες φροντίδας, και τη λειτουργία των συστημάτων παροχών μακροχρόνιας φροντίδας.