Στρατηγική θεμελίωσης ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος μέσω της υιοθέτησης αποτελεσματικών πολιτικών ανάπτυξης του ανθρώπινου παράγοντα

Abstract

Η συνειδητοποίηση πως το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ακολουθεί τις συνεχείς μεταβολές του περιβάλλοντος, έχει οδηγήσει αντίστοιχα στην αλλαγή των παραδοσιακών πλαισίων της διοίκησης και της στρατηγικής. Οι πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις πλέον επενδύουν στο ανθρώπινο δυναμικό τους, το οποίο μπορεί να αποτελέσει βάση θεμελίωσης διατηρήσιμου ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, εφόσον δύσκολα μπορεί να αντιγραφεί και να μιμηθεί από άλλες επιχειρήσεις. Έτσι σύμφωνα με τα νέα δεδομένα που επικρατούν κύριο μέλημα των ανώτατων διοικητικών στελεχών είναι η ομαλή μετατροπή του οργανισμού σε μαθησιακό. Στα πλαίσια ενός μαθησιακού οργανισμού το ανθρώπινο δυναμικό εκπαιδεύεται, αξιοποιείται κατάλληλα, η ατομική γνώση μετατρέπεται σε συλλογική. Έτσι ο μαθησιακός οργανισμός μέσα από την ανάπτυξη όλων των μελών του ταυτόχρονα μεταλλάσσεται ολόκληρος. Επιπλέον το να μαθαίνει ένας οργανισμός γρηγορότερα και πιο αποτελεσματικά από τους ανταγωνιστές του ίσως θεωρείται από πολλούς οργανισμούς η μόνη πηγή ανταγωνιστικού αποτελέσματος στις ανταγωνιστικές αγορές. Για να είναι επιτυχημένη ωστόσο η μετάβαση σε έναν μαθησιακό οργανισμό θα πρέπει το ανθρώπινο δυναμικό να συμφωνεί με τις αλλαγές που θα επέλθουν και να συμφωνεί να επιμορφωθεί περαιτέρω. Για να μπορέσει λοιπόν να δεχτεί πιο εύκολα τις αλλαγές το ανθρώπινο δυναμικό θα πρέπει να παίρνει μέρος στη διαδικασία λήψης αποφάσεων που αφορούν την εργασία του καθώς και στη λήψη αποφάσεων που αφορούν ολόκληρη την επιχείρηση. Τα ανώτατα διοικητικά στελέχη θα πρέπει να ξεπεράσουν το φόβο τους για παροχή πληροφοριών σε κατώτερες εργασιακές βαθμίδες έτσι ώστε η αλλαγή να γίνει πιο εύκολα αποδεκτή. Χωρίς την αλλαγή κινδυνεύει η βιωσιμότητα της επιχείρησης, αφού οι εργαζόμενοί της χωρίς συνεχή εκπαίδευση και ανάπτυξη δε θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στα δεδομένα που επιβάλλουν οι νέες συνθήκες που επικρατούν στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της επιχείρησης.