Κίνδυνος επικρατείας

Abstract

Στόχος της εργασίας είναι η διερεύνηση της έννοιας του κινδύνου επικρατείας, ο οποίος μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ και την έναρξη της επικρατείας κατά της τρομοκρατίας έχει γίνει πιο επίκαιρος από ποτέ για τις οικονομικές μονάδες που δραστηριοποιούνται ή επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στο εξωτερικό. Όταν μια εταιρεία επεκτείνεται διεθνώς, καλείται να λειτουργήσει σε ένα νέο περιβάλλον, τα οποία δεν έχει αντιμετωπίσει σε εγχώριο επίπεδο. Ο κίνδυνος επικρατείας περικλείει όλους τους πιθανούς αυτούς κινδύνους, οι οποίοι εκτείνονται από τους κοινωνικούς, πολιτικούς και οικονομικούς αλλά και τους μικροοικονομικούς και μακροοικονομικούς κινδύνους. Η αυξανόμενη εμφάνιση οικονομικών και πολιτικών κρίσεων και γενικότερα η αστάθεια των οικονομικών συστημάτων είναι ένα φαινόμενο με ιστορία αλλά και μέλλον. Το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και η δραστηριοποίηση των οικονομικών μονάδων πέρα από τα στενά εθνικά τους σύνορα οδήγησε στην αύξηση του βαθμού ευαισθησίας τους στις διεθνείς εξελίξεις. Στο πλαίσιο της εργασίας αυτής γίνεται μια προσπάθεια εντοπισμού των βασικότερων διαστάσεων του κινδύνου επικρατείας. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται μια επισκόπηση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας, παρουσιάζονται οι διάφορες προσπάθειες ορισμού του φαινομένου και γίνεται καταγραφή των προσεγγίσεων του κινδύνου επικρατείας διαχρονικά. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στον πολιτικό κίνδυνο ψς υποσύνολο του κινδύνου επικρατείας και παρατίθεται οι σημαντικότερες παράμετροι του. Το τέταρτο κεφάλαιο περιγράφει την ειδική περίπτωση των αναδυόμενων αγορών και το ρόλο που έπαιξαν οι τραπεζικές και συναλλαγματικές κρίσεις στις διάφορες προσεγγίσεις του κινδύνου επικρατείας. Στο πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι βασικές πηγές πληροφόρησης και τα στοιχεία που παρέχονται από τους κυριότερους διεθνούς οργανισμούς. Στη συνέχεια, στο έκτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι φορείς παροχής υπηρεσίων ασφάλισης έναντι του κινδύνου επικρατείας και ο ρόλος τους στην προστασία των επενδυτών και των πιστωτών που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό. Τέλος, στο έβδομο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στην ποσοτική και ποιοτική αποτίμηση του κινδύνου επικρατείας και παρουσιάζονται τα μοντέλα των κυριοτέρων φορέων αξιολόγησης τους.