Ανάπτυξη και μελέτη στατιστικών μοντέλων μέτρησης πιστωτικού κινδύνου και ελέγχου φερεγγυότητας εταιριών

Abstract

Ένας κλάδος που στις μέρες μας παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη είναι ο κλάδος της ασφάλισης πιστώσεων. Η ύπαρξη του συγκεκριμένου κλάδου οφείλεται στην αδυναμία ορισμένων εταιρειών να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους προμηθευτές τους. Όπως γίνεται αντιληπτό η ασφάλιση πιστώσεων αφορά τις συναλλαγές που πραγματοποιούνται με πίστωση και όχι τοις μετρητοίς ή με ανοιχτό λογαριασμό. Πιο συγκεκριμένα όταν μία εταιρεία προμηθεύεται κάποια ποσότητα προϊόντων ή πρώτων υλών από μία άλλη, του ίδιου ή διαφορετικού κλάδου, το οφειλόμενο ποσό πληρώνεται συνήθως με την έκδοση κάποιας επιταγής (πίστωση) και όχι τοις μετρητοίς. Συνεπώς ελλοχεύει ο κίνδυνος η εταιρεία να μην καταφέρει να αντεπεξέλθει στην υποχρέωσή της απέναντι στον προμηθευτή της. Αυτός εξάλλου είναι ο λεγόμενος πιστωτικός κίνδυνος. Ο ρόλος λοιπόν της ασφαλιστικής εταιρείας (της ασφάλισης πιστώσεων δηλαδή) είναι να αποζημιώσει τον πελάτη της στη περίπτωση που κάποιος αγοραστής της δεν υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της για οποιονδήποτε λόγο. Το ερώτημα που τίθεται στη περίπτωση αυτή είναι πόσο αναγκαία είναι η ύπαρξη μίας τέτοιας μορφής ασφάλισης. Η απάντηση είναι προφανής αν σκεφτεί κανείς ότι συνήθως το 70% του κύκλου εργασιών μίας επιχείρησης αφορά πωλήσεις που γίνονται με πίστωση, αλλά και το γεγονός ότι κατά μέσο όρο ανά κλάδο, περίπου το ένα τρίτο των εταιρειών (σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της εταιρείας ασφάλισης πιστώσεων) δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις τους.