Η εξέλιξη της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, η προσαρμογή και η εφαρμογή της στην ελληνική πραγματικότητα

Abstract

Η ανάγκη για εφαρμογή του e-government δηλαδή της χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών στη δημόσια διοίκηση και στις υπηρεσίες, σε συνδυασμό με οργανωτικές αλλαγές και νέες δεξιότητες για τη βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών και των δημοκρατικών διαδικασιών, έχει πλέον διαπιστωθεί και αναγνωριστεί από το σύνολο των κρατών και των πολιτών τους. Το e-government στοχεύει να κάνει την αλληλεπίδραση μεταξύ της κυβέρνησης και των πολιτών (G2C), της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων (G2B), και των σχέσεων οργανισμού διαμεσολάβησης (G2G), πιο φιλικές, βολικές, διαφανείς και ανέξοδες. Με τη βοήθεια της τεχνολογικής εξέλιξης έχει διευκολυνθεί η ανάπτυξη των e-government υποδομών. Πρέπει όμως η υποδομή να ανταποκρίνεται σε κριτήρια όπως: η ευελιξία, η κλιμάκωση και η αξιοπιστία. Υπάρχουν βέβαια και εµπόδια που μπορούν να αναχαιτίσουν την πορεία της προόδου. Η κατάτµηση των διοικητικών διαδικασιών, η έλλειψη εξειδικευµένου προσωπικού, η ανεπάρκεια του ρυθµιστικού πλαισίου, η έλλειψη διαλειτουργικότητας των βάσεων δεδοµένων είναι μερικά από αυτά. Οι Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών συνδυασμένες με οργανωτικές αλλαγές, μπορούν να αντιμετωπίσουν τις απαιτήσεις για αποτελεσματικότητα, παραγωγικότητα και ποιότητα υπηρεσιών ακόμη και με χαμηλότερο οικονομικό κόστος. Και ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο δεν είναι παρά η εφαρμογή στη μεγαλύτερη δυνατή έκταση του e-government.