Αυτοαναπαραγόμενο, κακόβουλο λογισμικό στην υπηρεσία της πληροφοριακής εχθροπραξίας

Abstract

Ο ανταγωνισμός και οι εχθροπραξίες για πόρους και αγαθά που εξασφαλίζουν τη δύναμη και την υπεροχή έχουν ανέκαθεν αποτελέσει χαρακτηριστικό, κινητήριο μοχλό των ανθρώπινων κοινωνιών, στην εξελικτική τους πορεία. Η πληροφορική τεχνολογία έχει οριοθετήσει σήμερα ένα εντελώς καινούριο πεδίο μάχης, με τα δικτυοκεντρικά, πληροφοριακά συστήματα να δεσπόζουν, ταυτόχρονα ως θησαυροφυλάκια γνώσης, αλλά και ως απόρθητα φρούρια. Η πληροφοριακή εχθροπραξία έρχεται ως συνέπεια του πληροφοριακού ανταγωνισμού της εποχής μας με τους επίδοξους πορθητές εκτός των άλλων να «κραδαίνουν» πολυμορφικούς ιούς και σκουλήκια Warhol, να στέλνουν «δούρειους ίππους» και να ανοίγουν «κερκόπορτες» στα συστήματα. Η επιτυχημένη διάδοση του Διαδικτύου και του προσωπικού Η/Υ, οι υπηρεσίες ιστού και τα δικτυοκεντρικά συστήματα, το κακόβουλο λογισμικό, η διεθνής τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα, οι διακρατικές σχέσεις και το δίπολο πολίτης-Κράτος, όλα προσθέτουν στο μωσαϊκό του πληροφοριακού πολέμου. Η διπλωματική αυτή εργασία μελετά και αποπειράται να εκτιμήσει τη δυναμική της τεχνολογίας του κακόβουλου, αυτοαναπαραγόμενου, ιομορφικού ή μη, λογισμικού στην ευρύτατη προσπάθεια διεμβολισμού των πληροφοριακών κάστρων. Ταυτόχρονα, εξετάζονται εμπεριστατωμένα οι διάφορες, αμυντικές τεχνοτροπίες -τόσο τρέχουσες, όσο και θεωρητικές- για την ασφάλεια και την προστασία των πληροφοριακών συστημάτων από επιθέσεις με αυτοαναπαραγόμενο λογισμικό. Επιχειρείται δε η ανάδειξη βέλτιστων πρακτικών, τόσο για τον εισβολέα όσο και για τον υπερασπιστή των συστημάτων. Συζητώνται, τέλος, οι πιθανές συνέπειες, η κοινωνική διείσδυση και ο ευρύτερος, συνολικός αντίκτυπος από τις εκτεταμένες εχθροπραξίες, καθώς και τα αναγκαία πεδία ανάληψης της απαιτούμενης πλέον, ισχυρά προστατευτικής και εποικοδομητικής, παγκόσμιας δράσης.