Το υπόδειγμα των μη-κανονικών κερδών αποτίμησης επιχειρήσεων σε σχέση με τα παραδοσιακά υποδείγματα αποτίμησης

Abstract

Η επιτυχής χρήση των υποδειγμάτων αποτίμησης στηρίζεται στην παραδοχή ότι η κεφαλαιαγορά λειτουργεί αναποτελεσματικά και ως εκ τούτου καθίσταται δυνατή η εξεύρεση της δίκαιης τιμής μιας μετοχής. Σύμφωνα με τις πρόσφατες μελέτες οι τιμές των μετοχών βασίζονται στην λογιστική αξία και στην προεξόφληση των μελλοντικών υπερκερδών (Ohlson (1995) και Feltham & Ohlson (1995)). Η συγκεκριμένη έρευνα συγκρίνει το υπόδειγμα του Ohlson σε θεωρητικό αλλά και πρακτικό επίπεδο με τα αντίστοιχα παραδοσιακά υποδείγματα βασιζόμενη κυρίως σε δεδομένα από την ελληνική χρηματιστηριακή αγορά για την χρονική περίοδο 1993-1998. Σε θεωρητικό επίπεδο, και οι δύο μέθοδοι αποτίμησης θεωρούνται ισοδύναμες κυρίως όταν εξετάζονται σε μεγάλα χρονικά διαστήματα διότι δεν παρατηρείται κάποια διαφοροποίηση στα αποτελέσματα. Όταν όμως η σύγκριση γίνεται σε μικρά χρονικά διαστήματα τότε συμπεραίνουμε ότι το υπόδειγμα του Ohlson καταγράφει καλύτερα συμπεριφορές της τιμής μιας μετοχής. Για την καταγραφή αυτή, πρώτον, λαμβάνεται ως βασικός παράγοντας ο ανταγωνισμός που υπάρχει στην αγορά με αποτέλεσμα τα μελλοντικά υπερκέρδη να τείνουν προς το μηδέν με την πάροδο του χρόνου. Δεύτερον, το υπόδειγμα του Ohlson βασίζεται στην λογιστική αξία η οποία προσδιορίζεται πιο εύκολα, αλλά και στην παρούσα αξία των υπερκερδών. Άρα λοιπόν, οι δύο παραπάνω λόγοι είναι αρκετά σημαντικοί για να τονίσουν την αξιοπιστία του υποδείγματος σε σχέση με τα υποδείγματα τα οποία βασίζονται στην προεξόφληση των μερισμάτων, η οποία κατά κανόνα πρέπει να εξετάζεται σε μεγάλα χρονικά διαστήματα για να διαπιστωθούν τόσο το ποσό όσο και η αύξηση των μερισμάτων.