Η θαλάσσια ρύπανση ως καλυπτόμενος κίνδυνος στην θαλάσσια ασφάλιση

Abstract

Η παρούσα εργασία εξετάζει τον ρόλο των χρηματοοικονομικών εργαλείων στη διαχείριση της θαλάσσιας ρύπανσης, εστιάζοντας στη ναυτική ασφάλιση, τα διεθνή ταμεία αποζημίωσης και τους μηχανισμούς ευθύνης. Αναλύεται η συμβολή των ασφαλιστικών συμβάσεων, όπως οι P\&I Clubs και οι ρήτρες ρύπανσης, στη χρηματοδότηση των ενεργειών αποκατάστασης και αποζημίωσης. Παρουσιάζεται επίσης η λειτουργία των διεθνών ταμείων, όπως το IOPC Fund, που παρέχουν πρόσθετη χρηματοδότηση σε περιπτώσεις μεγάλων περιβαλλοντικών καταστροφών. Ωστόσο, αναδεικνύονται προκλήσεις όπως οι καθυστερήσεις στη διαδικασία αποζημίωσης, τα χρηματοδοτικά κενά και οι περιορισμοί στις καλύψεις των ασφαλιστικών συμβάσεων. Η εργασία καταλήγει στην ανάγκη ενίσχυσης της διεθνούς συνεργασίας, βελτίωσης των θεσμικών πλαισίων και εφαρμογής καινοτόμων χρηματοοικονομικών εργαλείων για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της θαλάσσιας ρύπανσης και την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης. Επιπλέον, τονίζεται η σημασία της ενσωμάτωσης πράσινων χρηματοδοτικών μηχανισμών, όπως τα «πράσινα ομόλογα» και οι επενδύσεις με κριτήρια ESG, στη ναυτιλιακή βιομηχανία, ώστε να δημιουργηθεί ένα πιο ανθεκτικό και περιβαλλοντικά υπεύθυνο σύστημα διαχείρισης κινδύνων. Μέσα από τέτοιες πρακτικές μπορεί να επιτευχθεί καλύτερη πρόληψη έναντι μελλοντικών περιστατικών ρύπανσης, ενώ παράλληλα ενισχύεται η διαφάνεια, η λογοδοσία και η εμπιστοσύνη μεταξύ κρατών, εταιρειών και κοινωνίας.