Η «αναγνώριση συναισθήματος» στο χώρο εργασίας : η αξιοποίηση της ΤΝ και τα θεμελιώδη δικαιώματα

Abstract

Η παρούσα διπλωµατική εργασία εξετάζει τα συστήµατα ΤΝ τα οποία αξιοποιούνται για την αναγνώριση συναισθήµατος στο χώρο εργασίας. Αρχικά, παρουσιάζεται η προσπάθεια ορισµού της ΤΝ και βασικές έννοιες όπως οι αλγόριθµοι και η εξόρυξη δεδοµένων. Στη συνέχεια, αναλύεται η ΤΝ αναγνώρισης συναισθηµάτων, δηλαδή η ικανότητα των συστηµάτων ΤΝ να ανιχνεύουν, να κατανοούν και να ερµηνεύουν τα ανθρώπινα συναισθήµατα, µέσω εκφράσεων προσώπου, ήχου και άλλων βιοµετρικών δεδοµένων. Μετέπειτα, παρατίθεται η χρήση αυτών των τεχνολογιών στον χώρο εργασίας, όπως στη διαδικασία πρόσληψης, στην παρακολούθηση των εργαζοµένων και ποιες εταιρίες αξιοποιούν τα συστήµατα αυτά. Τονίζεται, τόσο η δυναµική των συστηµάτων και τα πιθανά οφέλη για εργοδότες και εργαζόµενους, όσο και οι αρνητικές απόψεις των εργαζοµένων σχετικά µε αυτά. Το τέταρτο κεφάλαιο εξετάζει τις νοµικές διαστάσεις της χρήσης ΤΝ αναγνώρισης συναισθηµάτων, εστιάζοντας σε θεµελιώδη δικαιώµατα όπως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ελευθερία έκφρασης, η ισότητα, η ιδιωτικότητα και η προστασία των προσωπικών δεδοµένων. Ειδική αναφορά γίνεται στην ερµηνεία των συναισθηµατικών δεδοµένων ως ενδεχοµένως ευαίσθητων προσωπικών δεδοµένων κατά το ΓΚΠΔ. Το πέµπτο κεφάλαιο επικεντρώνεται στο νέο Κανονισµό για την ΤΝ της ΕΕ, αναλύοντας την προσέγγιση βάσει κινδύνου και τις κατηγορίες απαγορευµένων και υψηλού κινδύνου συστηµάτων, επικεντρώνοντας στην απαγόρευση την συστηµάτων ΤΝ αναγνώρισης συναισθήµατος στο χώρο εργασίας. Παρά την πρόβλεψη του Κανονισµού για απαγόρευση της χρήσης συστηµάτων ΤΝ αναγνώρισης συναισθηµάτων στον χώρο εργασίας, η εργασία εντοπίζει ερµηνευτικές ασάφειες, νοµοθετικά κενά και προβληµατικά σηµεία ως προς την Πράξη για την ΤΝ. Τέλος, η εργασία ολοκληρώνεται µε συµπεράσµατα και προβληµατισµούς σχετικά την εγκυρότητα των συστηµάτων και τους κινδύνους που εγείρονται για τα δικαιώµατα των εργαζοµένων αλλά και αναφορικά µε τα ασαφή σηµεία του ισχύοντος νοµοθετικού πλαισίου για την ΤΝ, τονίζοντας τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της νοµοθετικής προσέγγισης που θα πρέπει να ακολουθείται στην ΕΕ, προκειµένου η ΤΝ να υπηρετεί τον άνθρωπο – και όχι το αντίστροφο.