Σταθερότητα του συστηματικού κινδύνου μετοχών, χαρτοφυλάκια και εφαρμογή στην αποτελεσματικότητα χαρτοφυλακίων

Abstract

Κύριος σκοπός της μελέτης αυτής, είναι να εξετάσει την ικανότητα πρόβλεψης των συντελεστών συστηματικού κινδύνου, για ατομικά χρεόγραφα και χαρτοφυλάκια, χρησιμοποιώντας χρονολογικές σειρές δεδομένων από το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών. Στόχος είναι να διερευνηθεί αν οι προβλέψεις των συντελεστών συστηματικού κινδύνου μπορούν να αποδειχθούν, εφαρμόζοντας σαν τεχνική εξομαλύνσεως τη μέθοδο που αναπτύχθηκε από τον Blume (1975). Οι εκτιμώμενοι συστηματικοί κίνδυνοι ατομικών χρεογράφων μιας χρονικής περιόδου, αποτελούν προβλέποντες των αντίστοιχων συστηματικών κινδύνων σε μεταγενέστερη χρονική περίοδο. Οι υπολογισμένοι (προβλεπόμενοι) συστηματικοί κίνδυνοι μπορούν να αποδειχθούν, σε κάποιο βαθμό, κάνοντας χρήση της τεχνικής εξομαλύνσεως του Blume και στην περίπτωση των χαρτοφυλακίων, η απόδειξη είναι μεγαλύτερη όσο αυξάνει το μέγεθος ενός χαρτοφυλακίου. Εκτιμήθηκε ο συστηματικός κίνδυνος με τη χρήση του υποδείγματος της αγοράς, εφαρμόζοντας τη μέθοδο OLS. Τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν σ’ αυτή τη μελέτη έχουν ληφθεί από τη Βάση Δεδομένων Μετοχικής Αξίας του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ). Η πλήρης δειγματική περίοδος χωρίστηκε σε τρεις διαδοχικές υποπεριόδους, μήκους εξήντα μηνών οι δυο πρώτες(1/1991 – 12/1995, 1/1996 – 12/2000) και πενήντα τεσσάρων μηνών η τρίτη(1/2001 – 6/2005).