Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΧατζής, Αριστείδης
dc.contributor.authorΔαή, Δήμητρα
dc.date.accessioned2025-04-10T10:04:08Z
dc.date.available2025-04-10T10:04:08Z
dc.date.issued2024-12-23
dc.identifier.urihttps://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/17650
dc.description.abstractΈπειτα από δεκαετίες στη διάρκεια των οποίων δεν είχαν σημειωθεί ουσιαστικές αλλαγές στον ΠΚ και στον ΚΠΔ, από το καλοκαίρι του 2019 και έπειτα επήλθαν εκτεταμένες τροποποιήσεις οι οποίες διαμόρφωσαν ένα νέο τοπίο στην ποινική δογματική. Χωρίς καν να έχουν προλάβει να εμπεδωθούν οι αλλαγές των ποινικών κωδίκων που συνέβησαν το καλοκαίρι του 2019, ο ν. 5090/2024 (ΦΕΚ Α’ 30/23.2.2024) εισήγαγε ριζικές τροποποιήσεις σε μία σειρά ποινικών διατάξεων με αποτέλεσμα την αλλαγή του υφιστάμενου πλαισίου ως προς τη δίωξη μιας σειράς αδικημάτων, την αυστηροποίηση των ποινών και του τρόπου έκτισής τους. Έτσι, ενώ η καθιέρωση της κατ’ έγκληση δίωξης μίας σειράς περιουσιακών αδικημάτων είχε θεσπιστεί ήδη από τον Ιούλιο 2019, μία από τις σημαντικότερες αλλαγές που επήλθαν στον ισχύοντα μέχρι την ψήφιση του ν. 5090/2024 νέο ΠΚ, σημειώθηκε τον Νοέμβριο 2019 και αφορούσε στην επέκταση της κατ’ έγκληση δίωξης στο αδίκημα της απιστίας όταν η τελευταία στρεφόταν κατά τραπεζικών ιδρυμάτων και, άρα, όταν η ποινική δίωξη βάρυνε τα ίδια τα τραπεζικά στελέχη και τους τυχόν συνεργούς τους. Η ανάγκη ρύθμισης της λειτουργίας των εισαγγελιών και των δικαστηρίων της χώρας στη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19 και η χονδροειδής - και κατά τη γνώμη μου περιττή - εισαγωγή της διευκρινιστικής διάταξης αναφορικά με τη μη υπαγωγή της προθεσμίας για την υποβολή της λεγόμενης «δήλωσης συνέχισης» για την απιστία που στρέφεται κατά τραπεζών, στην υποχρεωτική τότε αναστολή των προθεσμιών, υπήρξε η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» ύστερα από αντιδράσεις που ήδη είχαν εκφραστεί από μερίδα δικαστών και εισαγγελέων. Αποτέλεσμα ήταν να εκδηλωθούν φαινόμενα δικαστικού ακτιβισμού μέσω της έκδοσης μιας σειράς βουλευμάτων που χαρακτήρισαν αντισυνταγματική τη διάταξη που καθιέρωνε την κατ’ έγκληση δίωξη της απιστίας όταν αυτή τελείτο από τραπεζικά στελέχη. Μετά από αρκετό χρονικό διάστημα ο Άρειος Πάγος έκρινε σύμφωνη με το Σύνταγμα τη διάταξη που θέσπισε την κατ’ έγκληση δίωξη της απιστίας που τελείται από τραπεζικά στελέχη. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δόθηκε τότε ένα τέλος στο δικαστικό θρίλερ που εκτυλίχθηκε για μια σειρά υποθέσεων τραπεζικής απιστίας οι οποίες εκκρεμούσαν επί μακρόν στην προδικασία ή ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων. Αντικείμενο της παρούσας μελέτης αποτελεί η ανάλυση (από νομικής και οικονομικής απόψεως) του αδικήματος της απιστίας που στρέφεται σε βάρος πιστωτικών ιδρυμάτων και της επωφελέστερης επιλογής όσον αφορά τον τρόπο κίνησης της ποινικής δίωξης του υπό κρίση εγκλήματος. Προεισαγωγικώς επισημαίνεται ότι κατόπιν των πρόσφατων τροποποιήσεων στους ποινικούς κώδικες με τον ν. 5090/2024, η διάταξη που εισήγαγε τον Νοέμβριο 2019 την κατ’ έγκληση δίωξη της απιστίας που στρέφεται σε βάρος τραπεζικών στελεχών καταργήθηκε με αποτέλεσμα την επαναφορά της αυτεπάγγελτης δίωξης της απιστίας και στην περίπτωση που αυτή στρέφεται σε βάρος τραπεζών. Η παρούσα εργασία αναφέρεται στο καθεστώς πριν την αλλαγή που επήλθε με τον πρόσφατο ν. 5090/2024 προκειμένου να καταγράψει τις απόψεις και τις έντονες διαφωνίες που διατυπώθηκαν και που προφανώς οδήγησαν στην επαναφορά της οικείας διάταξης στην παλαιά της μορφή (αυτεπάγγελτη δίωξη της κακουργηματικής απιστίας υπό οιαδήποτε μορφή της) με τον ν. 5090/2024.el
dc.format.extent77el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πειραιώςel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/*
dc.titleΗ απιστία κατά πιστωτικών ιδρυμάτων - Νομική και οικονομική ανάλυση του ζητήματοςel
dc.typeMaster Thesisel
dc.contributor.departmentΣχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών. Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεωνel
dc.description.abstractENAfter decades during which there had been no substantial changes to the Greek Criminal Code and the Greek Code of Criminal Procedure, since the summer of 2019 extensive amendments have been made that changed the criminal doctrine in a significant way. Without even having time to digest the changes that occurred in the summer of 2019, Law 5090/2024 (Government Gazette A' 30/23.2.2024) introduced radical amendments to a series of criminal provisions resulting in further tightening of the existing framework regarding the prosecution of a series of criminal offences, the penalties imposed and the way they are served. While the introduction of the criminal prosecution of a series of property criminal offences had already been enacted since July 2019, one of the most important changes made to the new Penal Code in force until the enactment of Law 5090/2024 occurred in November 2019; it extended the requirement of a criminal complaint also to the prosecution of the criminal offence of breach of trust when committed against banking institutions, thus, when the prosecution fell on the bank executives themselves and any accomplices. The need to regulate the operation of the country's prosecutors’ offices and courts during the Covid-19 pandemic and the rudely - and in my opinion unnecessarily - introduced provision regarding the non-subjection of the deadline for the submission of the so-called "continuation statement" for the criminal offence of breach of trust against banks to the mandatory suspension of deadlines imposed at the time, was the "straw that broke the camel's back" after reactions already expressed by certain judges and prosecutors. As a result, judicial activism manifested itself through the issuance of a series of judicial decisions referring to the non-constitutionality of the provision that established the prosecution of breach of trust against banks only after the filing of a criminal complaint by the bank itself, thus "freezing" the development of a number of cases of banking breach of trust. After quite some time, the Supreme Court found that the provision establishing the prosecution of breach of trust when committed by bank executives only after the filing of a criminal complaint was in accordance with the Greek Constitution. In this way, an end was then put to the “thriller” that unfolded about a series of banking breach of trust cases that had been pending for a long time in pre-trial proceedings or before criminal courts. The subject of this study is the analysis (from a legal and economic point of view) of the criminal offence of breach of trust directed against credit institutions and the illustration of the most beneficial option regarding the way of initiating the criminal prosecution of the criminal offence in question. It should be noted that following the recent amendments to the criminal codes introduced by Law 5090/2024, the provision that introduced in November 2019 the criminal prosecution of breach of trust directed against bank executives only after the filing of a criminal complaint was repealed, resulting in the reinstatement of ex officio prosecution of the criminal offence of breach of trust when committed against banks. This study refers to the regime before the amendment introduced by Law 5090/2024 in order to highlight the views and strong disagreements that were expressed and which obviously led to the further amendment of the relevant provision in its old form (ex officio prosecution of felony breach of trust in any form) by Law 5090/2024.el
dc.contributor.masterΔίκαιο και Οικονομίαel
dc.subject.keywordΑπιστίαel
dc.subject.keywordΠιστωτικά ιδρύματαel
dc.date.defense2024-12-23


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Εκτός από όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα

Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Πειραιώς
Επικοινωνήστε μαζί μας
Στείλτε μας τα σχόλιά σας
Created by ELiDOC
Η δημιουργία κι ο εμπλουτισμός του Ιδρυματικού Αποθετηρίου "Διώνη", έγιναν στο πλαίσιο του Έργου «Υπηρεσία Ιδρυματικού Αποθετηρίου και Ψηφιακής Βιβλιοθήκης» της πράξης «Ψηφιακές υπηρεσίες ανοιχτής πρόσβασης της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Πειραιώς»