Ψηφιακή διακυβέρνηση και ευάλωτες ομάδες
Digital governance and vulnerable groups

Προβολή/ Άνοιγμα
Λέξεις κλειδιά
Ευάλωτες ομάδες ; Ειδικές ομάδες ; Ψηφιακή διακυβέρνηση ; Αιτούντες διεθνή προστασία ; Δικαιούχοι διεθνούς προστασίας ; ΠρόσφυγεςΠερίληψη
Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει την πρόσβαση των αιτούντων διεθνούς προστασίας και των δικαιούχων διεθνούς προστασίας στις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στην Ελλάδα. Στόχος της είναι να διερευνήσει τον βαθμό στον οποίο οι ευάλωτες αυτές ομάδες μπορούν να αξιοποιήσουν τα ψηφιακά εργαλεία για την εξυπηρέτησή τους και την ένταξή τους στην ευρύτερη κοινωνία.
Κύρια σημεία:
• Ευάλωτες ομάδες: Η εργασία αναλύει την έννοια της ευαλωτότητας και εστιάζει στις ιδιαίτερες ανάγκες των αιτούντων άσυλο και προσφύγων.
• Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση: Περιγράφει τις βασικές αρχές της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, όπως η προσβασιμότητα, η πολυγλωσσία και η ισότητα.
• Πολιτικές Πρόνοιας: Εξετάζει το νομοθετικό πλαίσιο και τις πολιτικές πρόνοιας στην Ελλάδα για τους αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες.
• Υπηρεσία Ασύλου: Αναλύει τον ρόλο της Υπηρεσίας Ασύλου στην παροχή ψηφιακών υπηρεσιών και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ωφελούμενοι.
• Ψηφιακές υπηρεσίες: Περιγράφει τις υπάρχουσες ηλεκτρονικές υπηρεσίες για τους αιτούντες, όπως η υποβολή αιτήσεων, η ενημέρωση και η επικοινωνία.
• Κριτική και Προτάσεις: Ασκεί κριτική στις υπηρεσίες αυτές και προτείνει βελτιώσεις για την αύξηση της προσβασιμότητας και της αποτελεσματικότητας.
Συμπεράσματα:
Η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ψηφιακή διακυβέρνηση μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη των αιτούντων διεθνούς προστασίας και των δικαιούχων αυτής. Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν, όπως η γλωσσική πολυμορφία, το ψηφιακό χάσμα και η έλλειψη προσβασιμότητας.
Προτάσεις:
Η εργασία προτείνει μια σειρά μέτρων για τη βελτίωση της πρόσβασης των αιτούντων άσυλο και των δικαιούχων διεθνούς προστασίας στις ψηφιακές υπηρεσίες, όπως η παροχή πληροφοριών σε περισσότερες γλώσσες, η απλοποίηση των διαδικασιών, η ενίσχυση της ψηφιακής παιδείας και η συνεργασία με ΜΚΟ.
Συνολικά, η εργασία υπογραμμίζει την ανάγκη για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που θα λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες των αιτούντων άσυλο και των δικαιούχων διεθνούς προστασίας και θα διασφαλίζει την ισότιμη πρόσβασή τους στις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.