Επεξεργασία δεδομένων στο πλαίσιο μηχανισμού whistleblowing

Abstract

Η παρούσα μελέτη εκκινεί από την παραδοχή ότι πολλά σκάνδαλα που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη θα είχαν παραμείνει στο σκοτάδι, εάν δεν υπήρχαν κάποια πρόσωπα να αποκαλύψουν πληροφορίες και στοιχεία για τις συγκεκριμένες παραβάσεις. Ωστόσο, τα πρόσωπα αυτά, λόγω της ευάλωτης θέσης στην οποία βρίσκονταν, φοβούνταν ανέκαθεν να μιλήσουν, καθώς διέτρεχαν τον κίνδυνο ότι θα υποστούν αντίποινα.

Στο πλαίσιο αυτό, επιχειρείται, καταρχάς, να προσδιοριστούν τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων προσώπων, προκειμένου να διαμορφωθεί το κατάλληλο νομικό πλαίσιο για την προστασία τους. Εν συνεχεία, η μελέτη επικεντρώνεται στο ανεπαρκές νομοθετικό πλαίσιο που υπήρχε στο διεθνές και ενωσιακό επίπεδο, μέχρι τη ψήφιση της Οδηγίας 2019/1937, η οποία αποτέλεσε τομή για την προστασία των whistleblowers στον ευρωπαϊκό χώρο. Ακολούθως, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στην ελληνική έννομη τάξη και ιδίως στην προσπάθεια του εθνικού νομοθέτη να μεταφέρει το κείμενο της Οδηγίας στο εθνικό δίκαιο.

Η παρούσα μελέτη προβαίνει, εν συνεχεία, σε μία κριτική ανάλυση των νέων – ένεκα της σχετικής ενσωμάτωσης της Οδηγίας – υποχρεώσεων που αναφύονται από το Νόμο 4990/2022 για το whistleblowing σε μία προσπάθεια να αναδείξει τις συναφείς προκλήσεις συμμόρφωσης που εγείρονται για τους υπόχρεους οργανισμούς κατά την εφαρμογή του. Η μελέτη αυτή επιδιώκει, τέλος, να διερευνήσει τις ως άνω νομοθετικές μεταρρυθμίσεις για το whistleblowing υπό το πρίσμα της νομοθεσίας περί προστασίας προσωπικών δεδομένων, ειδικά όπως διαμορφώνονται βάσει των διατάξεων του Γενικού Κανονισμού για την Προστασία Δεδομένων (ΕΕ) 2016/679.