Η ιδιωτικότητα στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης υπό το πρίσμα του ψηφιακού ανθρωπισμού και του ψηφιακού συνταγματισμού

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται το θέμα της ιδιωτικότητας στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης υπό το πρίσμα δύο αλληλένδετων πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων, αυτών του ψηφιακού ανθρωπισμού και του ψηφιακού συνταγματισμού. Η ιδιωτικότητα στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης αναδεικνύεται ως κρίσιμο ζήτημα, καθώς η τεχνολογία διεισδύει βαθύτερα στην καθημερινή ζωή, συλλέγοντας και επεξεργαζόμενη τεράστιες ποσότητες προσωπικών δεδομένων. Υπό το πρίσμα του ψηφιακού ανθρωπισμού και του ψηφιακού συνταγματισμού, η προστασία της ιδιωτικότητας αποκτά διπλή διάσταση. Ο ψηφιακός ανθρωπισμός εστιάζει στην ανάγκη διατήρησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της αυτονομίας σε ένα περιβάλλον όπου οι αλγόριθμοι και τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να επηρεάσουν αποφάσεις και συμπεριφορές χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεση των ατόμων. Παράλληλα, ο ψηφιακός συνταγματισμός προσπαθεί να θεσπίσει νέους κανόνες και πλαίσια διακυβέρνησης που θα περιορίζουν την ανεξέλεγκτη ισχύ των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών, διασφαλίζοντας την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως η ιδιωτικότητα, μέσω της νομοθετικής και δικαστικής παρέμβασης. Η συνέργεια αυτών των δύο κινημάτων στοχεύει στη διαμόρφωση ενός τεχνολογικού οικοσυστήματος που θα είναι συμβατό με τις αρχές της δικαιοσύνης και της προστασίας της ιδιωτικής ζωής στην ψηφιακή εποχή. Η ανάλυσή μας ξεκινά από την ιδιωτική ζωή και την προστασία των προσωπικών δεδομένων όπως κατοχυρώνονται σε ποικίλα νομικά πλαίσια τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο και συνεχίζει με τον τρόπο που η ιδιωτικότητα διασφαλίζεται στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης. Αφού αναδεικνύεται η σχέση μεταξύ ψηφιακού ανθρωπισμού και ψηφιακού συνταγματισμού, το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας αφιερώνεται στην προσέγγιση του ψηφιακού συνταγματισμού τόσο ως εννοιολογικό όσο και ως κανονιστικό πλαίσιο. Έμφαση δίδεται στον ρόλο των νομολογιακών αποφάσεων, των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών και της κοινωνίας των πολιτών στη συνταγματοποίηση της ψηφιακής κοινωνίας. Τέλος, μελετώνται δύο βασικά κείμενα, η πρόταση Κανονισμού ePrivacy και ο Κανονισμός για την Τεχνητή Νοημοσύνη με στόχο να αναδειχθεί ο τρόπος της σύγχρονης προσέγγισης στο θέμα της ιδιωτικότητας και της μαζικής επιτήρησης.