Η εμπέδωση της ιδεολογικής επιρροής του Χίτλερ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 1923

Abstract

Το τοπίο της ευρωπαϊκής ηπείρου μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε αλλάξει ολοκληρωτικά. Το τέλος των αυτοκρατοριών και η δημιουργία της ευρωπαϊκής πραγματικότητας σχεδόν όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, βοήθησε στην εδραίωση δύο εκ διαμέτρου αντίθετων ιδεολογιών, που πάλευαν να επιβιώσουν, το ναζισμό και τον κομμουνισμό. Η Γερμανία μετά την ήττα της στο Μεγάλο Πόλεμο, την ανακωχή και τους δυσβάσταχτους για εκείνη όρους, ένιωθε την ανάγκη μίας επανάστασης, η οποία θα οδηγούσε τη Γερμανία σε τιμές και δόξα. Η ανάδειξη μιας ηρωικής προσωπικότητας που θα μπορούσε να βγάλει τη Γερμανία από αυτήν την κατάσταση, ήταν απαραίτητη. Η άνοδος του αυστριακού Χίτλερ βοήθησε να εδραιωθεί ο ναζισμός στη Γερμανία. Η αμφιλεγόμενη προσωπικότητά του διαμορφώθηκε από τα στοιχεία του χαρακτήρα του, αλλά και με τη βοήθεια των τάξεων της ελίτ. Μετά το πραξικόπημα του 1923 και την αποτυχημένη προσπάθειά του για ανατροπή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αποκαλύφθηκαν τόσο στο Χίτλερ όσο και το ναζιστικό κόμμα οι περιορισμοί του κινήματός τους. Λαμβάνοντας υπόψη το παρελθόν, ο Χίτλερ κατάφερε να βρει τον τρόπο να κερδίσει την εξουσία. Η οικονομική κρίση του 1929, παράλληλα με την πολιτική και ιδεολογική κρίση, αλλά και η χρήση του κατευνασμού από τις νικητήριες δυνάμεις του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, του έδωσαν το κατάλληλο έναυσμα για να μπορέσει να ανέβει στην εξουσία. Μετά την ανάληψη της εξουσίας μέσω δημοκρατικών μέσων, ο Χίτλερ, χρησιμοποίησε την εξουσία του προκειμένου να εδραιώσει το ολοκληρωτικό του καθεστώς.