Τα προσωπικά δεδομένα ως αντάλλαγμα για την προμήθεια ψηφιακού περιεχομένου ή υπηρεσιών (άρθρο 3 § 1 της Οδηγίας 2019/770)

Abstract

Στο πλαίσιο της σύγχρονης ψηφιακής αγοράς και της διευρυμένης χρήσης του διαδικτύου, τα Υποκείμενα παρέχουν όλο και συχνότερα τα προσωπικά τους δεδομένα ως αντάλλαγμα για την προμήθεια ψηφιακού περιεχομένου ή υπηρεσιών. Ο ενωσιακός νομοθέτης, σε μια προσπάθεια προσέγγισης του ζητήματος, υιοθέτησε την Οδηγία (ΕΕ) 2019/770, που ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με το Ν. 4967/2022, δυνάμει της οποίας παρέχεται η δυνατότητα χρήσης προσωπικών δεδομένων ως «αντάλλαγμα» στο πλαίσιο συναλλαγών προμήθειας ψηφιακού περιεχομένου ή υπηρεσιών.

Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη της νομικής αναγνώρισης της συναλλακτικής φύσης των προσωπικών δεδομένων από τον ενωσιακό και τον εθνικό νομοθέτη, όσο και η ανάδειξη ζητημάτων γύρω από επιτρεπτό ή μη της εμπορευσιμότητας τους. Για τον λόγο αυτό, στο 1ο Κεφάλαιο θα εξεταστεί γενικότερα το ζήτημα της εμπορευματοποίησης των προσωπικών δεδομένων, ενώ στο 2ο Κεφάλαιο θα εξεταστεί η νομική αναγνώριση της συναλλακτικής τους φύσης. Στο 3ο Κεφάλαιο θα αναλυθούν νομικά ζητήματα, που ανακύπτουν στο πλαίσιο συμβάσεων, όπου η αντιπαροχή του λήπτη της κύριας παροχής, συνίσταται σε παροχή προσωπικών δεδομένων. Τέλος, στο 4ο Κεφάλαιο θα εξεταστούν ζητήματα εννόμου προστασίας των προσωπικών δεδομένων, υπό το πρίσμα του ουσιαστικού και δικονομικού δικαίου και θα επιχειρηθεί συσχετισμός με τον ΓΚΠΔ.

Η εργασία συμπεραίνει ότι στόχος του νομοθέτη είναι η προστασία της ιδιωτικότητας των Υποκειμένων των δεδομένων. Ως εκ τούτου, την διατρέχει η σκέψη ότι η αναγνωρισμένη εκ του νόμου συναλλακτική φύση των δεδομένων, δεν πρέπει επ' ουδενί να διαταράσσει την ισόρροπη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ατόμων.