Διαχείριση αποβλήτων ελαιουργείων

Abstract

Ο ελαιοπαραγωγικός κλάδος αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τομείς της γεωργικής παραγωγής της χώρας μας. Η Ελλάδα είναι η τρίτη ελαιοπαραγωγός χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ η ποιότητα του ελληνικού ελαιολάδου εκτιμάται ως ανώτερη των λοιπών ελαιοπαραγωγικών χωρών. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να προσδιορίσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελαιουργία και να παραθέσει τις διάφορες προτάσεις που γίνονται για την διάθεση/επαναχρησιμοποίηση των αποβλήτων βάση των διεργασιών επεξεργασίας που υπάρχουν. Τα σημαντικότερα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι τα ακόλουθα. Οι περισσότερες από τις διεργασίες που αναφέρονται στη μελέτη έχουν δοκιμαστεί σε μικρή κλίμακα μόνο, με αποτέλεσμα να απαιτείται η περαιτέρω εκτίμηση αυτών των αποτελεσμάτων και η επακόλουθη μεγάλης κλίμακας εφαρμογή. Τα απόβλητα της ελαιουργίας έχουν διπλή ιδιότητα, σαν ρυπαντές των ποταμών ή σαν πηγή που μπορεί να ανακυκλωθεί και αυτό προκαλεί ανταγωνισμό μεταξύ των γεωπονικών και περιβαλλοντικών ομάδων, εξαιτίας της διαφορετικής οπτικής τους πάνω στο θέμα. Οι περισσότερες διεργασίες επικεντρώνονται τόσο στη βιοδιόρθωση, σαν τρόπος μείωσης της ρυπαντικής επίδρασης των αποβλήτων και μετατροπής τους σε πολύτιμα προιόντα, όσο και στην τροποποίηση της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται για την εξαγωγή του ελαιολάδου. Τέλος το πρόβλημα των αποβλήτων των ελαιουργείων επιδεινώνεται από την έλλειψη κοινής πολιτικής μεταξύ των ελαιοπαραγωγών χωρών. Ο τομέας της ελαιουργίας είναι πολύ σημαντικός και από οικονομική και από κοινωνική άποψη, γι΄αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, είναι απαραίτητη η συμμετοχή όλων των μερών που εμπλέκονται σε αυτόν, για να βρεθεί η καταλληλότερη λύση για τη διάθεση των αποβλήτων, σε κάθε περιοχή.