Ξενοδοχειακή σύμβαση - Μελέτη περίπτωσης : AIRBNB υπό νομοθετικό πρίσμα

Abstract

Η μελέτη εξετάζει το σύστημα Airbnb σε σχέση με την ξενοδοχειακή σύμβαση. Για την πραγματοποίηση της πρέπει πρωτίστως να εξετασθεί ο νομικός χαρακτήρας που διέπει την ξενοδοχειακή σύμβαση, το σύνολο των υποχρεώσεων που έχουν ο ξενοδόχος και ο τουριστικός πράκτορας και να πραγματοποιηθεί ανάλυση των σχέσεων που υπάρχουν αναμεταξύ τους. Επιπλέον περιγράφεται συνοπτικά η συλλογιστική της σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα στον ξενοδόχο και στον πελάτη που δεν βασίζεται επί ουδεμίας σύμβασης μεταξύ τους. Οι δικτυακές επιχειρήσεις φιλοξενίας εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια και, μολονότι προήλθαν πρωτίστως από οικονομικά οφέλη, έφεραν καινοτομίες στην προσφορά τουριστικών καταλυμάτων και στον τρόπο με τον οποίο οι επισκέπτες βιώνουν τη διαμονή τους σε προορισμό. Η σε ισχύ τουριστική νομοθεσία στην Ελλάδα εν έτη 2019 φαντάζει ελλιπής, και αναχρονιστική, αν συλλογιστεί κανείς ότι ο βασικός νόμος που ρυθμίζει τα των ξενοδόχων δημιουργήθηκε το 1986. Η εναρμόνιση στο εθνικό δίκαιο Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης βοηθά, όμως δεν καλύπτονται τα κενά του νόμου ως προς τον τουρισμό, με αποτέλεσμα να εφαρμόζονται και διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Η νομική αντιμετώπιση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο ξενοδοχείο είναι πολύ μεγαλύτερη και πολλαπλή από ό,τι στο airbnb ενώ την ίδια ώρα το airbnb τείνει να είναι ένα τουριστικό προϊόν που μοιάζει με το ξενοδοχείο.