Πίνακες επιβίωσης κατά αιτία θανάτου στην Ελλάδα το 2020

Abstract

Η μέτρηση της θνησιμότητας είναι σημαντική στη δημογραφία διότι με την μέτρηση αυτής μπορούν να κατασκευαστούν πίνακες επιβίωσης (life tables) οι οποίοι είναι χρήσιμοι στην βιοστατιστική και την επιδημιολογία, αλλά και στον δημόσιο τομέα για τον σχεδιασμό πολιτικών για την κοινωνική ασφάλιση. Ο ιδιωτικός τομέας έχει επίσης ανάγκη γνώσης της δομής και της εξέλιξης του πληθυσμού π.χ. ο ασφαλιστικός κλάδος για τον σχεδιασμό ασφαλιστικών προγραμμάτων και τον καθορισμό ασφαλίστρων και αποζημιώσεων. Ένα μεγάλο πεδίο εφαρμογής των μεθόδων της ανάλυσης θνησιμότητας και κατασκευής πινάκων επιβίωσης, αφορά την βιοστατιστική έρευνα, την επιδημιομετρία και την αναλογιστική επιστήμη. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα διπλωματική εργασία είναι, αρχικά η κατασκευή πινάκων επιβίωσης ανδρών και γυναικών για όλες τις αιτίες, με τα στοιχεία θανάτων των ετών 2018, 2019 και 2020 και υπολογισμός του προσδόκιμου ζωής. Εν συνεχεία, αντλώντας στοιχεία θανάτων ανά αιτία για τα ίδια έτη, υπολογίστηκαν οι ειδικές πιθανότητες και όλες οι συναρτήσεις του Πίνακα επιβίωσης από κάθε αιτία θανάτου και, ακολούθως, υπολογίστηκε ξανά το προσδόκιμο ζωής χωρίς την επίδραση κάθε μίας από τις αιτίες αυτές. Από την σύγκριση του προσδόκιμου ζωής με την επίδραση μιας συγκεκριμένης αιτίας θανάτου και χωρίς την επίδραση αυτής, εκτιμήθηκε το «όφελος» στην προσδοκώμενη ζωή από την απαλοιφή μιας αιτίας θανάτου. Τα βασικά συμπεράσματα της διπλωματικής είναι ότι το «όφελος» στην προσδοκώμενη ζωή δεν είναι το ίδιο σε κάθε ηλικία. Ειδικότερα, από την παρούσα ανάλυση μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες παρουσιάζεται μεγαλύτερη διαφορά στην αύξηση της προσδοκώμενης ζωής στην κατηγορία των Νεοπλασμάτων-Λοιπών Νεοπλασμάτων και των νοσημάτων του κυκλοφορικού συστήματος. Συνολικά, διαπιστώνουμε ότι η απαλοιφή των νεοπλασμάτων θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη αύξηση της προσδοκώμενης ζωής των ανδρών συγκριτικά με των γυναικών, ενώ η εξάλειψη των παθήσεων του κυκλοφορικού συστήματος θα είχε ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη αύξηση της προσδοκώμενης ζωής των γυναικών. Άρα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι άνδρες αποβιώνουν περισσότερο λόγω νεοπλασμάτων, ενώ οι γυναίκες λόγο παθήσεων του κυκλοφορικού συστήματος.