Αποθέματα και προμήθειες στις δομές υγείας : διαχείριση αίματος

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να μελετήσουμε τους τρόπους και τα μέσα για την αποτελεσματική και ορθή διαχείριση αποθεμάτων, τα οποία συνάδουν ώστε να χρησιμοποιηθούν στις μονάδες και δομές υγείας. Τεχνικές και μοντέλα όπου χρησιμοποιούνται επί δεκαετίες στη διαχείριση αποθεμάτων, δε θα μπορούσαν να απέχουν και από ένα από τους μεγαλύτερους κλάδους όπως αυτός της Ιατροφαρμακευτικής. Οι δυσκολίες όπου αντιμετωπίζει αυτός ο κλάδος όμως είναι ιδιαίτερες, καθώς τα προϊόντα και τα αγαθά όπου καλείτε να διαχειριστεί είναι εξειδικευμένα. Πιο αναλυτικά, η διαχείριση των προϊόντων του αίματος αποτελεί μια πρόκληση τόσο για τις μονάδες υγείας, όσο και για ολόκληρο τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Η διαχείριση των αποθεμάτων αίματος και τα προβλήματα όπου εκρέει είναι πολλά. Οι πόροι που πρέπει να βρει παράγονται από μερικούς προμηθευτές παγκοσμίως και έχουν υψηλό κόστος, καθώς είναι προϊόντα εντάσεως κεφαλαίου, δαπανηρής έρευνας (R&D), υψηλής τεχνολογίας, εξειδικευμένων εφαρμογών κτλπ. Τέτοια είναι όλα τα ιατρικά μηχανήματα και τα φάρμακα και παράγονται από μεγάλες βιομηχανίες, οι οποίες πέρα ότι έχουν προϊόντα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, έχουν ολιγοπωλιακές τιμές, τις οποίες θα πρέπει να τις αντιμετωπίσουν οι δομές υγείας. Για το λόγο αυτό, τα τμήματα προμηθειών χρησιμοποιούν διάφορες τεχνικές, όπως βέλτιστης ποσότητας παραγγελίας και πρόβλεψης της ζήτησης, ώστε οι Δομές Υγείας να πετύχουν το βέλτιστο ελάχιστο κόστος. Ένα ακόμα κόστος, το οποίο θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους είναι και αυτό των αποβλήτων τους, καθώς το νομικό πλαίσιο είναι αρκετά αυστηρό και θέτει σε ισχύ πολλά υποχρεωτικά μέτρα. Τα τμήματα προμηθειών στις μονάδες υγείας έχουν πολλά πράγματα να λάβουν υπόψη τους ς κατά τη διαχείριση απόβλήτων, για παράδειγμα αν θα γίνει εξωτερική ανάθεση (outsource) ή εσωτερική διαχείριση. Η αποτελεσματική διαχείριση του αίματος δεν μπορεί να γίνει από μια μονάδα υγείας, από μόνη της, αλλά συνολικά από όλες τις Δομές Υγείας. Εδώ ο Κρατικός φορέας και ειδικότερα τα υπουργεία Υγείας πρέπει να λάβουν διαφορετικές στρατηγικές για να πετύχουν αποτελεσματικά αποθέματα αίματος, σύμφωνα με γνώμονα το βαθμό κοινωνικής ευθύνης στο περιβάλλον τους. Η ενθάρρυνση των εθελοντών να προβούν σε αιμοληψίες και η σταθερή προσέλευση αιμοδοτών είναι κρίσιμη, αφού το αίμα δεν μπορεί να προέλθει ούτε από ζώα, αλλά ούτε και με κάποιο τεχνητό τρόπο. Αυτή η ενθάρρυνση επιτυγχάνεται με διάφορα κίνητρα, όπως για παράδειγμα χρηματικά κίνητρα.