Η επιρροή της ενεργειακής και κλιματικής κρίσης στην σημερινή επισιτιστική κρίση και τρόποι αντιμετώπισης

Abstract

Η ενέργεια ανέκαθεν αποτελούσε μια δύναμη με ισχυρές επιρροές στην κοινωνική εξέλιξη και την ανθρώπινη ιστορία. Η ιστορία της κλιματικής αλλαγής έχει ακόμα μεγαλύτερο εύρος καθώς ταυτίζεται με την ιστορία της γης. Η εμφάνιση όμως του ανθρώπου και ιδιαίτερα η εντατικοποίηση των περιβαλλοντικών παρεμβολών των δραστηριοτήτων του επιταχύνουν τις αρνητικές κλιματικές μεταβολές μεγεθύνοντας ακόμα περισσότερο την δύναμη της κλιματικής αλλαγής για την ανθρώπινη εξέλιξη. Οι δυο αυτές δυνάμεις αμφότερες, μεμονωμένα ή συνδυαστικά και αλληλοτροφοδοτούμενες, δημιουργούν μια σύγχρονη παγκόσμια πληγή: την επισιτιστική κρίση η οποία επιδεινώνεται «κερδίζοντας» διαρκώς έδαφος. Βασικός πρωταγωνιστής της αρνητικής αυτής εξέλιξης είναι ο ανθρώπινος παράγοντας, οι επιλογές και οι δραστηριότητες του οποίου δημιούργησαν ένα σύνθετο και πολύπλευρο πρόβλημα. Η λύση και η αντιμετώπισή του πλέον είναι πολυπαραγοντική και απαιτεί παγκόσμια συνέργεια. Αν και η Παγκόσμια κοινότητα έχει δραστηριοποιηθεί, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, εντούτοις τα προβλήματα «αντιστέκονται» συνεχίζοντας να απειλούν θέτοντας ζητήματα επιβίωσης ακόμα και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η παρουσίαση: ➢ της υφιστάμενης κατάστασης της ενεργειακής, της κλιματικής και της επισιτιστικής κρίσης που βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα ➢ των παραγόντων εκείνων που επιδρούν στην εξέλιξη αυτών των κρίσεων ➢ των επιπτώσεων και των συνεπειών που επιφέρουν ➢ των αντιδράσεων της παγκόσμιας κοινότητας για την αντιμετώπισή τους μέσα από συνδυασμένες και συντονισμένες πολιτικές και πρακτικές. Η παρουσίαση αυτή γίνεται σε τρείς ενότητες. Στις πρώτες δύο αναλύονται οι δυνάμεις της ενεργειακής και κλιματικής κρίσης και οι τρόποι που η κάθε μία απ’ αυτές επιδρούν αρνητικά στην επισιτιστική ασφάλεια. Στην τρίτη ενότητα παρουσιάζονται οι παράγοντες που προσδιορίζουν την εξέλιξη της επισιτιστικής κρίσης και οι τρόποι αντίδρασης της παγκόσμιας κοινότητας και η σχετική εναρμόνιση της ελληνικής πολιτείας για τον περιορισμό των κινδύνων και των επιπτώσεων που προκαλεί. Τέλος, στην τέταρτη ενότητα, παρουσιάζονται τα συμπεράσματα της μελέτης αυτών των τριών κρίσεων όπου παρατίθεται μια συνολική αποτίμηση σχετικά με την πρόοδο κατάκτησης των στόχων που έχει θέσει η παγκόσμια κοινότητα.