Το διεθνές κανονιστικό πλαίσιο της κυβερνοασφάλειας & το δικαίωμα των κρατών σε έναν ασφαλή κυβερνοχώρο

Abstract

Το διεθνές περιβάλλον ρυθμίζεται από τις σχέσεις των κρατών και την ιεράρχηση αυτών με βάση τις ιδιαίτερες ικανότητες τους. Οι ικανότητες αυτές που αποτελούν και τους συντελεστές διαμορφώσεις της ισχύος τους, είναι το ουσιαστικότερο κριτήριο για την ανάδειξη των μεγάλων δυνάμεων. Ωστόσο, κομβικής σημασίας για την τελική τοποθέτηση των κρατών στη διεθνή σκακιέρα, είναι οι τεχνολογικές εξελίξεις κάθε ιστορικής περιόδου. Επί των ημερών μας, ο κυβερνοχώρος αποτελεί την επιζητούμενη τεχνολογική καινοτομία. Ως εκ τούτου, τα κράτη έχουν διαμορφώσει τον τρόπο δράσης και προώθησης των πολιτικών αντικειμενικών τους σκοπών συμπεριλαμβάνοντάς τον. Υιοθετώντας έναν υβριδικό τρόπο επίλυσης των, διακρατικών και μη, διαφορών, έχουν εντάξει πλήρως τις κυβερνοεπιχειρήσεις και τον κυβερνοπόλεμο στην πολιτική τους ατζέντα. Οι νέες αυτές έννοιες έχουν ενσωματωθεί στις εθνικές στρατηγικές των περισσοτέρων κρατών και έχουν λάβει σάρκα και οστά στις σύγχρονες διακρατικές διενέξεις. Οι πρόσφατες συγκρούσεις του 21ου αιώνα απέδειξαν πως ο κυβερνοχώρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως για την επίτευξη διαφορετικών πολιτικών στοχεύσεων (παραπληροφόρηση, προπαγάνδα, επικουρική βοήθεια στα πεδία των μαχών, αποκλειστικό πεδίο πολέμου). Όλες αυτές οι ενέργειες, όμως, επισύρουν αλλαγές στο διεθνές κανονιστικό πλαίσιο ρύθμισης των διακρατικών σχέσεων. Ο ΟΗΕ και ο ΟΑΣΕ σε παγκόσμιο επίπεδο και το ΝΑΤΟ και η ΕΕ σε περιφερειακό και δυτικοκεντρικό -όπως η χώρα μας- έχουν αναλάβει την οριοθέτηση του νέου πεδίου πολιτικής δράσης, τη θέσπιση κανόνων και σχέσεων αμοιβαίας εμπιστοσύνης εντός αυτού και σε περίπτωση μη συμμόρφωσης την επιβολή κυρώσεων, ώστε να εξασφαλιστεί η, ει δυνατόν, καλύτερη διακρατική συμβίωση αποφεύγοντας τις παρερμηνείες και τις έκνομες ενέργειες που δημιουργούν έτι περισσότερη αστάθεια στο άναρχο διεθνές σύστημα.