Ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων στην αστική δίκη

Abstract

Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η συνολική επισκόπηση της προστασίας και γενικότερης αντιμετώπισης που απολαμβάνουν τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα εντός του φαινομένου της αστικής δίκης όπως αυτή ρυθμίζεται σήμερα στην ελληνική έννομη τάξη από εθνικά και διεθνή νομοθετικά κείμενα τα οποία τυγχάνουν εφαρμογής στην δική μας έννομη τάξη και όπως ερμηνεύεται από τη νομολογία των ελληνικών αλλά και ευρωπαϊκών δικαστηρίων. Εκκινώντας από μία παρουσίαση της έννοιας των προσωπικών δεδομένων, της αξίας προστασίας τους μέσα από την ισχύουσα σήμερα σχετική νομοθεσία, προχωρούμε στην ανάλυση του ειδικού ρόλου που διαδραματίζουν οι διάφοροι παράγοντες της αστικής δίκης (δικηγόροι, δικαστήρια) στη σχέση τους με τα προσωπικά δεδομένα που καλούνται να χειριστούν. Ιδιαίτερο κεφάλαιο αφιερώνεται στη χρήση των προσωπικών δεδομένων ως αποδεικτικών μέσων ενώπιον των δικαστικών αρχών, λόγω της μείζονος σημασίας που η αποδεικτική διαδικασία διαδραματίζει στην έκβαση μίας υπόθεσης αλλά και λόγω της μεγάλης πιθανότητας διάπραξης προσβολών κατά των προσωπικών δεδομένων προσώπων σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη νομολογία των εθνικών και ευρωπαϊκών δικαστηρίων, ενώ επιχειρείται μία περιπτωσιολογική ανάλυση στο τελευταίο μέρος της παρούσας, καθώς επιφυλάσσεται συχνά διαφορετική αντιμετώπιση ανά είδος αποδεικτικών μέσων και προσβαλλομένων προσωπικών δεδομένων. Η στάθμιση ανάμεσα στα αντικρουόμενα συμφέροντα και δικαιώματα αποτελεί βασικό εργαλείο για τον καθορισμό του επιτρεπτού ή μη της προσβολής. Ελλειπόντων αυστηρών κανόνων που να οριοθετούν το επιτρεπτό ή μη της χρήσης των εν λόγω προσωπικών δεδομένων και βασιζομένης της κρίσης μας σε σταθμίσεις, πρωταρχικός αναδεικνύεται ο ρόλος της νομολογίας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί ήδη από αποφάσεις της εθνικής μας αρχής για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (Α.Π.Δ.Π.Χ.), υπό το πρότερο κυρίως του ΓΚΠΔ καθεστώς, και πλέον από τα επιλαμβανόμενα αστικά δικαστήρια.