Συμβάσεις πληροφορικής και 4η Βιομηχανική Επανάσταση

Abstract

Τα επιστημονικά επιτεύγματα των Τεχνολογιών της Πληροφορικής και των Επικοινωνιών («ΤΠΕ») εξελίσσονται με γοργούς ρυθμούς στην διαρκώς αναπτυσσόμενη Κοινωνία της Πληροφορίας, επιφέροντας αναταράξεις, τόσο στο επιχειρηματικό «γίγνεσθαι», όσο και στην καθημερινότητα πλείστων όσων ανθρώπων. Για την πιο ομαλή υιοθέτηση των πρακτικών της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, αλλά και για να ρυθμιστούν αποτελεσματικά πλείστα όσα ζητήματα ενδεχομένως ανακύψουν σε συμβατικό επίπεδο, το δίκαιο, η νομική επιστήμη και οι ΤΠΕ πρέπει να παράσχουν τα κατάλληλα εχέγγυα, δημιουργώντας ένα υπόβαθρο αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των μερών. Καθίσταται, συνεπώς, εναργές, ότι το «κλίμα αλλαγής» το οποίο παρατηρείται στο πλαίσιο της «ψηφιακής σύγκλισης», που ξεκίνησε τα τελευταία έτη να αναδύεται σε ενωσιακό και συνακόλουθα εθνικό επίπεδο, πρέπει να αποτυπωθεί όσο το δυνατόν αναλυτικότερα και στις συμβάσεις πληροφορικής, οι οποίες δέον να διέπονται από κοινούς κανόνες, απομακρύνοντας τοιουτοτρόπως την ανάδυση «γκρίζων» ζωνών και κενών δικαίου. Στο πλαίσιο της παρούσας μελέτης θα αναλυθούν συγκεκριμένες συμβάσεις πληροφορικής, που διακρίνονται για το νεωτεριστικό τους χαρακτήρα, και οι οποίες στο εγγύς μέλλον θα απασχολήσουν σε ακόμα εντονότερο βαθμό όσους ασχολούνται με την επίλυση σύνθετων ζητημάτων Νομικής Πληροφορικής. Ειδικότερα, αντικείμενο επιστημονικής διερεύνησης θα αποτελέσουν οι συμβάσεις λογισμικού με ειδική αναφορά στο λογισμικό Τεχνητής Νοημοσύνης και στην Οδηγία 2019/770, που πιθανότατα θα πρωταγωνιστήσουν στο πλαίσιο της ψηφιακής μετάβασης, οι συμβάσεις νεφουπολογιστικής, ενόψει μάλιστα και της προαναγγελίας κατασκευής πολυάριθμων data centers και το καθεστώς αδειοδότησης του λογισμικού ανοιχτού κώδικα, δεδομένης της αναντίρρητης συμβολής του στη διάδοση της γνώσης.