Μετάβαση στην κυκλική οικονομία: το πρόβλημα απόσυρσης των ανεμογεννητριών

Abstract

Το παγκόσμιο μερίδιο της αιολικής ενέργειας στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) αυξάνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια με τη συνολική εγκατεστημένη ισχύ να έχει αυξηθεί από τα 7,5 GW το 1997 σε 733 GW το 2020. Σήμερα, 34.000 ανεμογεννήτριες στην Ευρώπη είναι ήδη 15 ετών ή περισσότερο με το ενδιαφέρον για την περιβαλλοντικά και οικονομικά βέλτιστη διαχείριση των ανεμογεννητριών κατά τη φάση της απόσυρσης τους να αυξάνεται. Τα βασικά υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή μίας τυπικής εμπορικής ανεμογεννήτριας είναι ο χάλυβας, ο σίδηρος, ο χαλκός, το αλουμίνιο και τα σύνθετα υλικά που βρίσκονται κυρίως στα πτερύγια, με τη διαχείριση των τελευταίων μετά το τέλος του κύκλου ζωής τους να είναι το πιο δύσκολο ζήτημα. Στην παρούσα εργασία, γίνεται μία συνδυαστική εφαρμογή των μεθοδολογιών Ανάλυσης Κύκλου Ζωής (Life Cycle Assessment - LCA) και της Περιβάλλουσας Ανάλυσης Δεδομένων (Data Envelopment Analysis - DEA) με σκοπό την αξιολόγηση διαφορετικών σεναρίων τελικής διάθεσης μίας τυπικής ανεμογεννήτριας στην Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψιν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και το αντίστοιχο συνολικό κόστος της φάσης απόσυρσης των ανεμογεννητριών. Η χρήση της μεθοδολογίας της Περιβάλλουσας Ανάλυσης Δεδομένων επιτρέπει τον προσδιορισμό των αποδοτικών και μη αποδοτικών μεθόδων διαχείρισης υλικών μετά το τέλος του κύκλου ζωής τους και τον καθορισμό στόχων για τις μη αποδοτικές εναλλακτικές τελικής διάθεσης, προκειμένου να καταστούν αποδοτικές. Αξιοποιώντας τα αποτελέσματα της Περιβάλλουσας Ανάλυσης Δεδομένων, αναλύονται οι ενέργειες που πρέπει να γίνουν για την επίτευξη αυτών των στόχων και προτείνονται συγκεκριμένες στρατηγικές και μέτρα πολιτικής.