Η εκπαίδευση ως πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης: η περίπτωση των εκπαιδευτηρίων της κοινότητας Gülen και οι διώξεις του Κ.Δ.Α. σε βάρος τους

Abstract

Η εκπαίδευση παρέχει γνώσεις και δεξιότητες, ενώ παράλληλα μεταλαμπαδεύει αξίες και λειτουργεί ως μέσο ανάπτυξης ιδεολογιών. Η παρέμβαση του κράτους στην εκπαίδευση μπορεί να αποτελέσει μία προσπάθεια εκκοσμίκευσης και περιορισμού του ρόλου της θρησκείας σε αυτήν, αλλά μπορεί να λειτουργήσει και προς την αντίθετη κατεύθυνση, αυτήν της ενίσχυσης του ρόλου των θρησκευτικών θεσμών σε μία κοινωνία. Στην Τουρκική Δημοκρατία, ανάλογα με τις πολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν η εκπαίδευση εργαλειοποιήθηκε είτε προς τη μία κατεύθυνση είτε προς την άλλη. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της εργαλειοποίησης είναι ο ρόλος που έπαιξε η κοινότητα Gülen μέσω των εκπαιδευτηρίων της, καθώς από το 2002 και μετά, η ισλαμική κυβέρνηση που μονοπωλεί την πολιτική ζωή της Τουρκίας και η κοινότητα Gülen λειτούργησαν ως συνοδοιπόροι απέναντι στο κοσμικό σύστημα της χώρας. Βασικός τους στόχος ήταν ο περιορισμός του ρόλου των κεμαλιστών- και όσων πρεσβεύουν- στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μέχρι τη σταδιακή επιδείνωση των σχέσεών τους λόγω διαφωνίας σε διάφορα πεδία. Αποκορύφωμα της σύγκρουσης αποτέλεσαν οι κατηγορίες εκ μέρους της ισλαμικής κυβέρνησης εναντίον της κοινότητας για την οργάνωση του αποτυχημένου πραξικοπήματος της 15 ης Ιουλίου 2016. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνηθούν οι επιπτώσεις της σύγκρουσης μεταξύ της ισλαμικής κυβέρνησης και της κοινότητας Gülen στο δίκτυο εκπαιδευτηρίων της κοινότητας και τα αίτια αυτών.