Essays in central banking and monetary policy

Abstract

Αυτή η διατριβή περιέχει δύο κεφάλαια τα οποία ανήκουν στην ευρύτερη βιβλιογραφία των εξωγενών σοκ στο ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα και τις επιπτώσεις τους στην ευρωπαϊκή σύγκλιση. Τα δύο κεφάλαια της διπλωματικής εργασίας προσπαθούν να διερευνήσουν εμπειρικά πώς οι αλλαγές της νομισματικής πολιτικής μετά την οικονομική κρίση της περιόδου 2007-2009 έχουν επηρεάσει το δανεισμό των τραπεζών και πώς η πανδημική κρίση COVID-19 έχει επηρεάσει τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Συγκεκριμένα, το Κεφάλαιο 1 στοχεύει στη διερεύνηση της σύγκλισης των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά την περίοδο της πανδημίας COVID -19, εφαρμόζοντας τη μεθοδολογία Phillips and Sul (2007, 2009). Στόχος αυτού του ερευνητικού ερωτήματος είναι να εντοπιστεί εάν υπάρχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19 στη διαδικασία σύγκλισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η υπόθεση που δοκιμάζουμε εμπειρικά είναι ότι οι δυσμενείς επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19, λόγω διαφορετικών βαθμών αυστηρότητας στα μέτρα αποστασιοποίησης, θα οδηγήσουν σε αποκλίσεις μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Ως αποτέλεσμα, αυτή η συμπεριφορά θα οδηγήσει σε επιδείνωση των συνθηκών μεταξύ των χωρών της ΕΕ και θα επιβραδύνει την ενοποίησή τους. Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι οι χώρες συγκλίνουν σε δύο clubs. Και τα δύο clubs απαρτίζονται από χώρες που είχαν προηγουμένως ταξινομηθεί ως Ευρωπαϊκές χώρες που ανήκουν στον «πυρήνα» ή στην «περιφέρεια», υποδεικνύοντας ότι παραμένει ενεργός ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο. Παράλληλα υποστηρίζουμε ότι η ποσοτική χαλάρωση οδήγησε εν μέσω κρίσης σε μια αρχική σύγκλιση, αλλά μακροπρόθεσμα φαίνεται πως η απόκλιση παραμένει μεταξύ των ομάδων Club 1 και Club 2. Με αυτό ως δεδομένο το κεφάλαιο καταλήγει πως η δημοσιονομική πολιτική πρέπει να είναι πιο ενεργή εάν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θέλουν να αποτρέψουν την περαιτέρω αποδυνάμωση της διαδικασίας σύγκλισης ΕΕ. Το Κεφάλαιο 2 διερευνά το ρόλο των παρεμβάσεων της κεντρικής τράπεζας με τη μορφή Αντισυμβατικών Νομισματικών Πολιτικών (προγράμματα αγοράς περιουσιακών στοιχείων) και την ικανότητά τους να επηρεάζουν την προσφορά τραπεζικών δανείων. Μέσω χωρικών οικονομετρικών τεχνικών, εκτιμούμε ότι το απρόσμενο μέγεθος του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) οδήγησε σε αυξημένη προσφορά δανείων από Νομισματικά Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα (ΝΧΙ) μετά το 2015, επηρεάζοντας θετικά τις προσδοκίες της αγοράς. Η επίδραση είναι πιο έντονη στο συνολικό ποσό των δανείων που παρέχονται από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Τα υπολογιζόμενα μοντέλα περιλαμβάνουν 18 Ευρωζώνες και τα αποτελέσματα βασίζονται σε 2502 παρατηρήσεις (που συλλέχθηκαν από το Datastream, την ΕΚΤ και άλλες πηγές) και υποδεικνύουν ότι οι παρεμβάσεις της κεντρικής τράπεζας βελτιώνουν τους όρους δανεισμού μέσω του τραπεζικού πιστωτικού καναλιού, με αποτέλεσμα τη δημιουργία τόσο άμεσης όσο και έμμεσης επίδρασης μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τέλος, τα αποτελέσματα υποδηλώνουν επίσης ότι οι παρεμβάσεις της κεντρικής τράπεζας εκφράζονται κυρίως από ανακοινώσεις πολιτικής καθώς και από πραγματικές αγορές περιουσιακών στοιχείων.