Subjective survival expectations and morbidity patterns of European citizens aged 50 years and older. A cross-sectional and longitudinal perspective based on SHARE data

Abstract

Οι προσδοκίες των ανθρώπων για την μελλοντική επιβίωση τους μεταβάλλονται κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Κάποιοι είναι σταθερά πιο αισιόδοξοι και πιστεύουν ότι οι πιθανότητες της μελλοντικής επιβίωσης τους είναι υψηλές. Η συστηματική διερεύνηση των χαρακτηριστικών τόσο των αισιόδοξων όσο και των απαισιόδοξων ανθρώπων μπορεί να αποκαλύψει τους λόγους διαφορών της αναμενόμενης Υποκειμενικής Επιβίωσης.

Τα αποτελέσματα αυτής της διατριβής δείχνουν ότι υπάρχουν κοινοί παράγοντες που επηρεάζουν τις Υποκειμενικές Πιθανότητες Επιβίωσης. Αφενός, παράγοντες όπως ένας μεγάλος αριθμός παιδιών, υψηλότερη κοινωνικό-οικονομική κατάσταση, συχνή σωματική δραστηριότητα, συχνή κατανάλωση φρούτων ή λαχανικών και αυγών ή οσπρίων καθώς και καλύτερη ποιότητα ζωής σχετίζονται με υψηλότερες Υποκειμενικές Πιθανότητες Επιβίωσης, νεανική Βιολογική Ηλικία καθώς και μακροζωία. Από την άλλη πλευρά, παράγοντες όπως κακή υγείας, περισσότεροι περιορισμοί στις Δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, μεγαλύτερος αριθμός χρόνιων ασθενειών, κακή μνήμη, κακές δεξιότητες γραφής και κατάθλιψη σχετίζονται με χαμηλότερες Υποκειμενικές Πιθανότητες Επιβίωσης, εξελιγμένη Βιολογικής Ηλικίας και υψηλότερη θνησιμότητα.

Ένας από τους ερευνητικούς στόχους της παρούσας διατριβής είναι η εξέλιξη μιας καινοτόμου μεθόδου για την εκτίμηση της «Υποκειμενική Ηλικία Επιβίωσης», με βάση τις Υποκειμενικές Πιθανότητες Επιβίωσης και τους πινάκες θνησιμότητας του γενικού πληθυσμού. Τα αποτελέσματα της διατριβής δείχνουν σαφώς ότι τόσο οι Υποκειμενικές Πιθανότητες Επιβίωσης όσο και η «Υποκειμενική Ηλικία Επιβίωσης» είναι ανεξάρτητοι παράγοντες που προβλέπουν θνησιμότητα. Αυτό συνεπάγεται ότι οι δύο ποσότητες αυτές περιλαμβάνουν «πληροφορίες επιβίωσης» σημαντικές για την πρόβλεψη της πραγματικής επιβίωσης και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εκτίμηση Δεικτών Γήρανσης του πληθυσμού. Τέλος, τα πρότυπα της «Υποκειμενικής Ηλικίας Επιβίωσης» είναι επίσης συγκρίσιμα με τα πρότυπα της Βιολογικής Ηλικίας και της Υποκειμενικής Ηλικίας.

Η εισαγωγή της έννοιας «Υποκειμενική Ένταση Θνησιμότητας» επιτρέπει τον επαν-υπολογισμό των Υποκειμενικών Πιθανοτήτων Επιβίωσης για μικρότερο χρονικό ορίζοντα εκτίμησης. Για παράδειγμα οι συμμετέχοντες στο SHARE Wave 6 εκτιμούν την πιθανότητα επιβίωσης τους για τα επόμενα 14 έτη, κατά μέσο όρο. Ωστόσο, για την εκτίμηση της ακρίβειας των Υποκειμενικών Πιθανοτήτων Επιβίωσης μικρότεροι χρονικοί ορίζοντες εκτίμησης απατούνται (π.χ. 2 έτη μέχρι το επόμενο SHARE Wave). Οι Υποκειμενικές Πιθανότητες Επιβίωσης με μικρότερο χρονικό ορίζοντα εκτιμώνται με την χρήση της «Υποκειμενική Ένταση Θνησιμότητας».

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι αφενός οι Υποκειμενικές Πιθανότητες Επιβίωσης που αντιστοιχούν σε χρονικό ορίζονται 2 ετών (μέχρι το SHARE Wave 7) και αφετέρου η «Υποκειμενική Ηλικία Επιβίωσης», είναι ανεξάρτητοι παράγοντες που προβλέπουν θνησιμότητα και περιλαμβάνουν πληροφορίες σημαντικές για την πρόβλεψη της πραγματικής επιβίωσης.