Η εφαρμογή της δημιουργικής οικονομίας στην Ελλάδα η περίπτωση των πολιτιστικών και δημιουργικών βιομηχανιών

Abstract

Η Δημιουργική Οικονομία είναι μία νέα μορφή οικονομίας, που εμφανίστηκε στη φιλολογία της σύγχρονης βιβλιογραφίας την τελευταία δεκαετία, παρουσιάζοντας ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο. Ο συγκερασμός της προηγμένης τεχνογνωσίας και της τεχνολογικής καινοτομίας, καθώς και η αξιοποίηση των επιτευγμάτων του πολιτιστικού γέγοναι και γίγνεσθαι, και εν γένει, της δημιουργικότητας, καθορίζουν τη χάραξη της στρατηγικής των Κλάδων Δημιουργικότητας και Πολιτισμού, τόσο στις ανεπτυγμένες μεταβιομηχανικά κοινωνίες, όσο και στις αναδυόμενες οικονομίες. Διευρύνοντας την αρχική εννοιολογική προσέγγιση των Οικονομικών του Πολιτισμού, οι Πολιτιστικές και Δημιουργικές Βιομηχανίες εξέλιξαν τη διάρθρωσή τους, εμπλουτίζοντας το περιεχόμενο των δράσεών τους, προτείνοντας την αξιοποίηση της παραγωγής νέων πολιτιστικών και συμβολικών αγαθών, πέραν αυτών της στατικής κληροδότησης, αποφέροντας τη βιώσιμη ανάπτυξη στους Kλάδους του Πολιτισμού και της Δημιουργικότητας, και κατ’ επέκτασιν στις οικονομίες των κρατών. Προσεγγίσεις εννοιών, όπως Δημιουργική Πόλη, Δημιουργικοί Εργαζόμενοι, Δημιουργικές Συσπειρώσεις, διαμορφώνουν ένα καινοτομικό πλαίσιο ανάπτυξης μιας έξυπνης οικονομίας, γνωστής επίσης ως Οικονομία της γνώσης, των αισθήσεων και των εμπειριών, όπου η δημιουργία εξατομικεύεται και αποκτά προστιθέμενη αξία για τις κοινωνίες και τα κράτη, σε ένα προστατευμένο νομικό περιβάλλον, ενώ η υλική και άυλη πολιτιστική κληρονομιά και η δημιουργική παραγωγή προσμετρώνται σε οικονομικούς όρους. Ο βασικός σκοπός του παρόντος πονήματος είναι να προσδιορίσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σαφήνεια τους εγχώριους Κλάδους του Πολιτισμού και της Δημιουργικότητας και να αναλύσει ποσοτικά την επιμέρους συνεισφορά του κάθε Κλάδου στην ελληνική οικονομία. Σε δεύτερο επίπεδο, στοχεύει στην καταγραφή του βαθμού συγκέντρωσης των Πολιτιστικών και Δημιουργικών Βιομηχανιών σε περιφερειακό επίπεδο και της συμβολής τους στην τοπική κοινωνία, αλλά και να επισημάνει τις τοπικές ιδιαιτερότητες και περιορισμούς, καθώς και τις μελλοντικές προοπτικές ανάπτυξης στο σύγχρονο οικονομικά ασταθές περιβάλλον. Εν κατακλείδι, προτείνεται ένα πλαίσιο στήριξης, που προωθεί τη δυναμική σύνδεση μεταξύ της Δημιουργίας, του Πολιτισμού και της Οικονομίας, σε ένα οικοσύστημα δράσεων, συνεργασιών και σύμπραξης μεταξύ των εγχώριων δημιουργικών και πολιτιστικών φορέων.