Η διακοπή του ενοικίου στη χρονοναύλωση (Off-Hire) - Συγκριτική ανάλυση με βάση το αγγλικό δίκαιο και τη σχετική νομολογία

Abstract

Στη χρονοναύλωση ο πλοιοκτήτης παραχωρεί τη χρήση του πλοίου του στο ναυλωτή έναντι πληρωμής. Η πληρωμή αυτή ονομάζεται ενοίκιο ή μίσθωμα (hire) και καταβάλλεται προκαταβολικά, συνήθως ανά δεκαπενθήμερο. Η πληρωμή του ενοικίου αποτελεί απόλυτη υποχρέωση του ναυλωτή, όπως αναφέρει ο Λόρδος Porter, στην υπόθεση Tankexpress v. Compagnie Financiere Beige des Petroles, «..Εκτός από κάποιες ειδικές περιστάσεις που δικαιολογούνται, η μη πληρωμή (του ενοικίου) αποτελεί παράβαση του συμβολαίου..». Μοναδική εξαίρεση στην απόλυτη αυτή υποχρέωση αποτελεί η ρήτρα διακοπής του ενοικίου (Off-Hire clause). Ρήτρες Off-Hire συναντάμε σε όλα σχεδόν τα τυποποιημένα χρονοναυλοσύμφωνα. Αν και υπάρχει αναλυτική περιγραφή των γεγονότων/ αιτιών που θέτουν σε λειτουργία την ρήτρα Off-Hire και αν και ο όρος είναι αρκετά επεξηγηματικός, παρόλα αυτά υπάρχουν ερμηνευτικά προβλήματα, τα οποία καλούνται να λύσουν διαιτητές ή δικαστές. Με τις μέχρι τώρα υποθέσεις που έχουν φτάσει στα Αγγλικά Δικαστήρια, έχει διαλευκανθεί σχετικά το τοπίο. Σημαντικές υποθέσεις που αναλύονται εκτενώς στη συνέχεια είναι οι υποθέσεις The Mareva AS, Hogarth v. Miller (West/alia), The Doric Pride, The Nafri και άλλες. Παρόλα αυτά, κάποια στοιχεία εξακολουθούν να μπερδεύουν πλοιοκτήτες και ναυλωτές και να τους οδηγούν σε συγκρούσεις. Ανάλογα με το χρονοναυλωσύμφωνο που χρησιμοποιείται και ανάλογα με την ακριβής διατύπωση της ρήτρας Off-Hire αλλάζει η λειτουργία της. Η κατανόηση της ρήτρας Off-Hire και της λειτουργίας της αναλόγως της κατάστασης είναι σπουδαίας σημασίας.