Το θαλάσσιο εμπόριο του σιδηρομεταλλεύματος και τα μεγαλύτερα λιμάνια διαχείρισής του. Μια συγκριτική παρουσίαση

Abstract

Στην εργασία αυτή γίνεται προσπάθεια να μελετηθεί από τη μια το θαλάσσιο εμπόριο σιδηρομεταλλεύματος και από την άλλη τα σημαντικότερα λιμάνια της παγκόσμιας διαχείρισης αυτού. Με τον τρόπο αυτό η εργασία επιχειρεί να δώσει ένα εφ’ όλης της ύλης θεωρητικό πλαίσιο σχετικά με την διακίνηση του σιδηρομεταλλεύματος παγκοσμίως, αλλά και πιο συγκεκριμένα της θαλάσσιας μεταφοράς του και των υποδομών και αναδομών που εμπλέκονται στην διαδικασία μεταφοράς του και μεταφόρτωσής του. Από την μελέτη, προκύπτει ότι οι κυριότερες χώρες εξαγωγής είναι η Αυστραλία (1η θέση) και η Βραζιλία (2η θέση) με ποσοστό περίπου 57% και 26% αντίστοιχα των συνολικών παγκόσμιων εξαγωγών (σύμφωνα με τα στοιχεία για το έτος 2015). Η Κίνα είναι, μακράν, ο μεγαλύτερος εισαγωγέας σιδηρομεταλλεύματος και με τις εισαγωγές της το 2015 να προσεγγίσει τους 930 εκατομμύρια τόνους που εισάγει για το 68% του παγκόσμιου σιδηρομεταλλεύματος. Η Ιαπωνία βρίσκεται στη δεύτερη θέση, εισάγοντας περίπου 130 εκατομμύρια τόνους, που είναι περίπου το 10% των παγκόσμιων εισαγωγών σιδηρομεταλλεύματος. Όσον αφορά στα κυριότερα λιμάνια διακίνησης σιδηρομεταλλεύματος, στις δύο πρώτες θέσεις κατά την εξαγωγή του είναι το λιμάνι του Hedland στην Αυστραλία και το λιμάνι του Ponte De Madeira στην Βραζιλία, ενώ από πλευράς εισαγωγής στις δύο πρώτες θέσεις παγκοσμίως βρίσκονται η Σιγκαπούρη και το Ρότερνταμ, παλεύοντας το ένα με το άλλο για την πρωτιά. Τάσεις οι οποίες αναγνωρίστηκαν και σημειώθηκαν είναι η τάση για την αύξηση των μεγεθών των πλοίων, τον εκσυγχρονισμό των λιμανιών με έργα υποδομής και τις συμμαχίες που διαμορφώνουν οι ναυτιλιακές εταιρίες για να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις του κλάδου.