Διεθνές και ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο και οικονομικό κόστος της θαλάσσιας πειρατείας

Abstract

Η θαλάσσια πειρατεία, τα τελευταία δώδεκα έτη έχει κάνει την επανεμφάνισή της, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένας παγκόσμιος προβληματισμός και να έχει σημάνει ένας παγκόσμιος συναγερμός για την ανεύρεση τρόπων αντιμετώπισής της και αποτελεσματικής πάταξής της. Η θαλάσσια πειρατεία ως σύγχρονο φαινόμενο διαφέρει ριζικά από την πειρατεία, η οποία ελάμβανε χώρα κατά τη διάρκεια του 16ου, του 17ου και του 18ου αιώνα, διότι οι πειρατές εκείνης της εποχής λεηλατούσαν πλοία και πόλεις για πολιτικούς και επεκτατικούς σκοπούς, ενώ οι σημερινοί πειρατές έχουν ως σκοπό το ιδιωτικό κέρδος. Οι πιο επικίνδυνες θαλάσσιες διαδρομές για εμφάνιση πειρατείας είναι η περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας, του Δυτικού Ινδικού Ωκεανού, και ο Κόλπος της Γουινέας. Πέραν από το εθνικό νομικό πλαίσιο, το οποίο προβλέπει και τιμωρεί την θαλάσσια πειρατεία ως έγκλημα, καθώς και από την πλειάδα νομοθετημάτων, τα οποία περιλαμβάνονται στο ευρωπαϊκό και στο διεθνές νομικό πλαίσιο, το οποίο καλύπτει το έγκλημα της θαλάσσιας πειρατείας, το σημαντικότερο διεθνές νομοθέτημα είναι αυτό της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο όμως δυστυχώς δεν προβλέπει ποινές για τους δράστες της θαλάσσιας πειρατείας, αλλά δίνει την διακριτική ευχέρεια στα Κράτη να επιβάλουν εκείνα τις ποινές στους συλληφθέντες πειρατές, σύμφωνα με το εθνικό τους δίκαιο. Φυσικά, δεν πρέπει να αγνοείται και το οικονομικό κόστος, το οποίο προκαλεί η θαλάσσια πειρατεία παγκοσμίως, σε όλους τους παράγοντες, που σχετίζονται με αυτή. Η παρούσα ανάλυση σκοπεύει μια συνολική προσέγγιση του φαινομένου από τη νομική πλευρά καθώς και έναν εντοπισμό κατά προσέγγιση των οικονομικών επιπτώσεων αυτού.