Δαπάνες του δημοσίου και διοικητικές συμβάσεις στο χώρο της υγείας

Abstract

Ο τομέας της υγείας θεωρείται και είναι ένας από τους, πλέον ιδιαίτερους τομείς στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή μιας χώρας. Παρουσιάζει δύο βασικά χαρακτηριστικά, πρώτον, θεωρείται, εξαιρετικά, ευαίσθητος και δεύτερον, είναι ιδιαιτέρως, περίπλοκος. Προτεραιότητα σε κάθε κράτος, παγκοσμίως είναι η επίτευξη ενός υψηλού επιπέδου υγείας. Απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθεί είναι η κατανάλωση υψηλού ποσοστού πόρων, κυρίως από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η προσπάθεια ελέγχου αλλά και συγκράτησης των δημόσιων δαπανών υγείας σε συνάρτηση με τη διαφύλαξη της πρόσβασης του πολίτη-ασθενή στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας συνιστά ένα πεδίο πρόκλησης τόσο για τους ερευνητές και τους επιστήμονες υγείας όσο και για τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία. Ειδικότερα, η πρόκληση για τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία είναι να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ του ύψους των δαπανών και της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας. Ως πρόκληση, από την πλευρά της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας είναι πως το νομικό και το θεσμικό πλαίσιο που αφορά στην παροχή προμηθειών, αγαθών και υπηρεσιών υγείας δύναται να συμβάλει στην προσπάθεια αυτή. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να αναδειχθεί η συσχέτιση του ύψους των δημόσιων δαπανών υγείας και ειδικότερα, της παροχής των αγαθών, προμηθειών και υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα και των αντίστοιχων διοικητικών συμβάσεων που συνάπτουν οι αρμόδιοι δημόσιοι φορείς. Ειδικότερα, μέσα από την ανάλυση και την εννοιολογική αποσαφήνιση των εννοιών των δημόσιων δαπανών υγείας, των αιτιολογικών παραγόντων που οδήγησαν στη σημαντική αύξηση τους και του νομικού πλαισίου σύναψης, εκτέλεσης και λύσης των διοικητικών συμβάσεων επιχειρείται να προβληθούν εναλλακτικοί τρόποι συγκράτησης ή και μείωσης τους. Επίσης, στην παρούσα ερευνητική προσπάθεια αναδεικνύεται και η συμβολή των κρατικών μηχανισμών ελέγχου στην περιστολή των δημόσιων δαπανών υγείας αλλά και στη μείωση των περιπτώσεων διαφοράς και ‘’κακών πρακτικών’’. Προκειμένου, να γίνει αυτό πράξη, μελετήθηκαν τα στατιστικά στοιχεία τεσσάρων, μεγάλων δημόσιων νοσοκομείων της Αθήνας (Ευαγγελισμός, Λαϊκό, Ελ. Βενιζέλου-Αλεξάνδρας και Ελπίς) για χρονικό διάστημα 9 ετών (2009-2017). Στο διάστημα αυτό παρατηρήθηκε μείωση των δημοσίων δαπανών και ειδικότερα, στις προμήθειες υγειονομικού υλικού, παροχής υπηρεσιών και ιατρικών μηχανημάτων.