Ο θεσμός της διαμεσολάβησης ως νέα μορφή εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών σε εμπορικές και αστικές υποθέσεις
Προβολή/ Άνοιγμα
Λέξεις κλειδιά
Διαπραγματεύσεις ; Αστικός κώδικας ; Νομοθεσία ; ΔιαμεσολάβησηΠερίληψη
Η διαμεσολάβηση, ως μορφή εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να κερδίζει έδαφος σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν και έλκει τις ρίζες της σε μεθόδους επίλυσης διαφορών που εμφανίστηκαν ήδη από την αρχαιότητα, στην σύγχρονη ιστορία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερική από όπου ταξίδεψε πρώτα στην Αυστραλία και στην Νέα Ζηλανδία και από εκεί στην Μεγάλη Βρετανία και στην συνέχεια σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Οδηγία 2008/52/ΕΚ «για ορισμένα θέματα αστικής και εμπορικής διαμεσολάβησης» ήταν εκείνο το νομοθετικό κείμενο που έδωσε σπουδαία ώθηση στην ανάπτυξη των μεθόδων εναλλακτικής, δηλαδή εξωδικαστικής, επίλυσης διαφορών στον ευρωπαϊκό χώρο. Η Ελλάδα ενσωμάτωσε την οδηγία αυτήν με τον νόμο 3898/2010 «για την διαμεσολάβηση στις αστικές και τις εμπορικές υποθέσεις». Έκτοτε εκδόθηκαν και κάποιες υπουργικές αποφάσεις που εξειδικεύουν ορισμένα ζητήματα της διαδικασίας της διαμεσολάβησης.
Η διαδικασία της διαμεσολάβησης είναι μία ευέλικτη, αλλά και διαρθρωμένη διαδικασία υποβοηθούμενης διαπραγμάτευσης. Τα μέρη προσφεύγουν σε έναν ουδέτερο τρίτο της κοινής τους επιλογής, τον διαμεσολαβητή, ο οποίος με τις ειδικές του γνώσεις και τεχνικές τους βοηθά να εκτονώσουν την μεταξύ τους κρίση, να καταλήξουν σε μία συμφωνία κοινά αποδεκτή από όλους τους συμμετέχοντες και πιθανόν να αποκαταστήσουν την μεταξύ τους σχέση.
Στο πρώτο κεφάλαιο της παρούσας εργασίας θα εξεταστούν οι εναλλακτικές μορφές επίλυσης διαφορών μέσα από μία ιστορική αναδρομή στην εμφάνισή τους ανά τους αιώνες και με έμφαση στην επανεμφάνισή τους στην σύγχρονη ιστορία, καθώς και στο περιεχόμενο της έννοιάς τους. Αμέσως μετά, θα αναλυθούν οι συνηθέστερες των εναλλακτικών μορφών επίλυσης διαφορών ανά τον κόσμο.
Το δεύτερο κεφάλαιο του παρόντος πονήματος στοχεύει στο να αναλύσει σε βάθος μία εκ των μορφών εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, την διαμεσολάβηση. Αντικείμενο του κεφαλαίου αυτού θα αποτελέσει το νομοθετικό πλαίσιο, τα βασικά χαρακτηριστικά και οι αρχές της διαμεσολάβησης, οι υπαγόμενες διαφορές και οι τρόποι υπαγωγής τους, τα αποτελέσματα και τα πλεονεκτήματα της διαμεσολάβησης, αλλά και μία συγκριτική επισκόπηση της διαμεσολάβησης σε σχέση με παρεμφερείς μορφές εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών. Το τρίτο κεφάλαιο θα καταπιαστεί με την περίπτωση της εταιρίας «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε.». Πρόκειται για μια μεγάλη επιχείρηση που αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η εταιρία επέλεξε για την διαχείριση του προβλήματός της την προ πτωχευτική διαδικασία της εξυγίανσης. Η παρούσα εργασία θα εξετάσει υποθετικά τις άλλες δυνατότητες που θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει η επιχείρηση αν δεν κατέφευγε στην λύση των άρθρων 99 επόμενα του Πτωχευτικού Κώδικα.