Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΔελούκα - Ιγγλέση, Κορνηλία
dc.contributor.authorΚαβαδέλλα, Μαρία Ελ.
dc.date.accessioned2018-01-16T10:36:58Z
dc.date.available2018-01-16T10:36:58Z
dc.date.issued2017
dc.identifier.urihttps://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/10582
dc.description.abstractΗ διαμεσολάβηση, ως μορφή εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να κερδίζει έδαφος σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν και έλκει τις ρίζες της σε μεθόδους επίλυσης διαφορών που εμφανίστηκαν ήδη από την αρχαιότητα, στην σύγχρονη ιστορία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερική από όπου ταξίδεψε πρώτα στην Αυστραλία και στην Νέα Ζηλανδία και από εκεί στην Μεγάλη Βρετανία και στην συνέχεια σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Οδηγία 2008/52/ΕΚ «για ορισμένα θέματα αστικής και εμπορικής διαμεσολάβησης» ήταν εκείνο το νομοθετικό κείμενο που έδωσε σπουδαία ώθηση στην ανάπτυξη των μεθόδων εναλλακτικής, δηλαδή εξωδικαστικής, επίλυσης διαφορών στον ευρωπαϊκό χώρο. Η Ελλάδα ενσωμάτωσε την οδηγία αυτήν με τον νόμο 3898/2010 «για την διαμεσολάβηση στις αστικές και τις εμπορικές υποθέσεις». Έκτοτε εκδόθηκαν και κάποιες υπουργικές αποφάσεις που εξειδικεύουν ορισμένα ζητήματα της διαδικασίας της διαμεσολάβησης. Η διαδικασία της διαμεσολάβησης είναι μία ευέλικτη, αλλά και διαρθρωμένη διαδικασία υποβοηθούμενης διαπραγμάτευσης. Τα μέρη προσφεύγουν σε έναν ουδέτερο τρίτο της κοινής τους επιλογής, τον διαμεσολαβητή, ο οποίος με τις ειδικές του γνώσεις και τεχνικές τους βοηθά να εκτονώσουν την μεταξύ τους κρίση, να καταλήξουν σε μία συμφωνία κοινά αποδεκτή από όλους τους συμμετέχοντες και πιθανόν να αποκαταστήσουν την μεταξύ τους σχέση. Στο πρώτο κεφάλαιο της παρούσας εργασίας θα εξεταστούν οι εναλλακτικές μορφές επίλυσης διαφορών μέσα από μία ιστορική αναδρομή στην εμφάνισή τους ανά τους αιώνες και με έμφαση στην επανεμφάνισή τους στην σύγχρονη ιστορία, καθώς και στο περιεχόμενο της έννοιάς τους. Αμέσως μετά, θα αναλυθούν οι συνηθέστερες των εναλλακτικών μορφών επίλυσης διαφορών ανά τον κόσμο. Το δεύτερο κεφάλαιο του παρόντος πονήματος στοχεύει στο να αναλύσει σε βάθος μία εκ των μορφών εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, την διαμεσολάβηση. Αντικείμενο του κεφαλαίου αυτού θα αποτελέσει το νομοθετικό πλαίσιο, τα βασικά χαρακτηριστικά και οι αρχές της διαμεσολάβησης, οι υπαγόμενες διαφορές και οι τρόποι υπαγωγής τους, τα αποτελέσματα και τα πλεονεκτήματα της διαμεσολάβησης, αλλά και μία συγκριτική επισκόπηση της διαμεσολάβησης σε σχέση με παρεμφερείς μορφές εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών. Το τρίτο κεφάλαιο θα καταπιαστεί με την περίπτωση της εταιρίας «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε.». Πρόκειται για μια μεγάλη επιχείρηση που αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η εταιρία επέλεξε για την διαχείριση του προβλήματός της την προ πτωχευτική διαδικασία της εξυγίανσης. Η παρούσα εργασία θα εξετάσει υποθετικά τις άλλες δυνατότητες που θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει η επιχείρηση αν δεν κατέφευγε στην λύση των άρθρων 99 επόμενα του Πτωχευτικού Κώδικα.el
dc.format.extent151el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πειραιώςel
dc.rightsAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/*
dc.titleΟ θεσμός της διαμεσολάβησης ως νέα μορφή εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών σε εμπορικές και αστικές υποθέσειςel
dc.typeMaster Thesisel
dc.contributor.departmentΣχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών. Τμήμα Οικονομικής Επιστήμηςel
dc.description.abstractENMediation as alternative dispute resolution is developing worldwide. Despite the fact that mediation descends from methods used since antiquity, in modern history it first appeared in United States of America, then travelled to Australia and New Zealand, to the United Kingdom, to expand over Europe and all over the world. Alternative dispute resolution methods in the European Union were established by Directive 2008/52 “on certain aspects of mediation in civil and commercial matters”. Greece incorporated this Directive through law no. 3898/2010 “about mediation in civil and commercial matters”. Some ministerial decisions interpret specific matters concerning mediation. Mediation is a flexible but structured procedure of assisted negotiations. The parties refer to a neutral person, the mediator, who uses his specific knowledge and techniques to help them extinguish the tense among them, conclude to a commonly acceptable agreement and perhaps restore their relationship. The first chapter of this essay will explain the route of alternative dispute resolution throughout the centuries and emphasize on their appearance in modern history. Moreover, the meaning of alternative dispute resolution will be analyzed, as well as the more common methods of alternative dispute resolution methods. The second chapter aims to analyze in depth one of the most common alternative dispute resolution methods, the mediation. Specifically, the legislative framework, the main characteristics and principles, the cases that could be solved through mediation, the results and the advantages of mediation and a comparative effort between mediation and other methods will be the subjects of this chapter. The third chapter will examine the case of “MARINOPOULOS S.A.”, a big enterprise that confronted serious economic issues. To solve these issues the enterprise selected the pre-bankruptcy procedure of ‘resolution’. Other opportunities that could have been used instead of resolution will be examined in this chapter.el
dc.contributor.masterΔίκαιο και Οικονομίαel
dc.subject.keywordΔιαπραγματεύσειςel
dc.subject.keywordΑστικός κώδικαςel
dc.subject.keywordΝομοθεσίαel
dc.subject.keywordΔιαμεσολάβησηel


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές
Εκτός από όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές

Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Πειραιώς
Επικοινωνήστε μαζί μας
Στείλτε μας τα σχόλιά σας
Created by ELiDOC
Η δημιουργία κι ο εμπλουτισμός του Ιδρυματικού Αποθετηρίου "Διώνη", έγιναν στο πλαίσιο του Έργου «Υπηρεσία Ιδρυματικού Αποθετηρίου και Ψηφιακής Βιβλιοθήκης» της πράξης «Ψηφιακές υπηρεσίες ανοιχτής πρόσβασης της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Πειραιώς»