Όψεις της πολιτικής υγείας της Ε.Ε.: πλαίσιο, προβλήματα, προοπτικές

Προκόπη, Παναγιώτα

dc.contributor.advisor	Σακελλαρόπουλος, Θεόδωρος
dc.contributor.author	Προκόπη, Παναγιώτα
dc.date.accessioned	2015-09-22T08:42:04Z
dc.date.available	2015-09-22T08:42:04Z
dc.date.issued	2010
dc.identifier.uri	https://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/7752
dc.description.abstract	Οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζουν κατά μέσο όρο περισσότερο και με καλύτερη υγεία απ’ ό,τι οι προηγούμενες γενιές. Ωστόσο, η ΕΕ η αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα: υπάρχουν σημαντικές διαφορές στον τομέα της υγείας μεταξύ των κρατών μελών αλλά και στο εσωτερικό τους. Οι διαφορές αυτές επεκτείνονται και στον τρόπο χρηματοδότησης των υπηρεσιών υγείας. Καμία εναρμόνιση του υγειονομικού χάρτη δεν διαφαίνεται άμεσα, αφού η νομική βάση της πολιτικής της ΕΕ στον τομέα της υγείας παγιώθηκε μόλις το 1992 από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ με το άρθρο 129, βάσει του οποίου η προστασία και η προαγωγή της υγείας ενθαρρύνονται και υποστηρίζονται με τη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών. Μετά την ισχύ της συνθήκης του Άμστερνταμ το 1999, το άρθρο 129 αντικαταστάθηκε από το άρθρο 152, σύμφωνα με το οποίο η ενισχυμένη πλέον κοινοτική δράση αποβλέπει στη βελτίωση της δημόσιας υγείας, την πρόληψη των ασθενειών και την εξάλειψη των πηγών κινδύνου για την ανθρώπινη υγεία. Η Κοινότητα μπορεί τώρα να υιοθετήσει μέτρα που να διασφαλίζουν (και όχι μόνο να συμβάλλουν σε) ένα υψηλό επίπεδο προστασίας της ανθρώπινης υγείας. Στο πλαίσιο της εφαρμογής των στόχων του άρθρου 152 μπορούν να προβλεφθούν κοινοτικά μέτρα που να συμπληρώνουν μόνο τη δράση των κρατών μελών, κυρίως μέσω της ενθάρρυνσης της συνεργασίας μεταξύ τους, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας. Η επίτευξη των στόχων της ΕΕ στον τομέα της υγείας επιχειρείται μέσω των προγραμμάτων κοινοτικής δράσης και των στρατηγικών για τη δημόσια υγεία. Οι πολιτικές αυτές προσανατολίζονται κυρίως στην ενημέρωση, την ικανότητα αντιμετώπισης των κινδύνων για την υγεία καθώς και την πρόληψη των ασθενειών. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην κοινοτική νομοθεσία, από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, σε θέματα όπως είναι η ελεύθερη διακίνηση ασθενών και επαγγελματιών υγείας, η ηλεκτρονική υγεία, περιβάλλον και υγεία, υγεία και ασφάλεια στην εργασία και υγεία και βιοεπιστήμες. Τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η ΕΕ είναι πολλά. Τα κυριότερα περιστρέφονται γύρω από την υπόστασή της ως οικονομική οντότητα, καθώς και από το ελλιπές θεσμικό πλαίσιο που δεν επιτρέπει την υποβολή νόμων για εναρμόνιση των υπηρεσιών υγείας μεταξύ των κρατών μελών. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί η σοβαρή χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τους περιορισμένους πόρους για την υγεία, ενώ αντιμετωπίζει αποθαρρυντικές δημογραφικές (γήρανση, μετανάστευση) και κοινωνικές (αυξανόμενες ανισότητες μεταξύ των "εχόντων" και "ενδεών") προκλήσεις. Ίσως o ακρογωνιαίος λίθος για μια βιώσιμη Ευρώπη να είναι η υγιής γήρανση του πληθυσμού.	el
dc.format.extent	87	el
dc.language.iso	el	el
dc.publisher	Πανεπιστήμιο Πειραιώς	el
dc.rights	Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/	*
dc.subject	Πολιτική υγείας -- Ευρωπαϊκή Ένωση, Χώρες της	el
dc.subject	Health Policy -- European Union Countries	el
dc.title	Όψεις της πολιτικής υγείας της Ε.Ε.: πλαίσιο, προβλήματα, προοπτικές	el
dc.type	Master Thesis	el
dc.contributor.department	Σχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών. Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης	el
dc.identifier.call	362.109 4 ΠΡΟ	el
dc.description.abstractEN	The European Union citizens live on average longer and in better health than what previous generations. However, the EU faces a serious problem: there are significant differences in health between the Member States and within them. These differences extend to the financing of health services. It seems like differences will continue to exist, since the legal basis of EU policy in the health sector was consolidated just in 1992 with the Treaty of Maastricht Article 129, under which the Community contribute towards ensuring a high level of human health protection by encouraging co-operation between the Member States and, if necessary, lending support to their action. After the force of the Amsterdam Treaty in 1999, Article 129 was replaced by Article 152, according to which the Community can now adopt measures aimed ensuring (rather than merely contributing to) a high level of human health protection like improving public health, disease prevention and elimination of hazards to human health. In spite of all these changes, it should be noted that the Community competences remain complementary in nature (principle of subsidiarity) and focused on health prevention and not on healthcare. Article 152 does not have direct effect, meaning that it does not confer enforceable rights on individuals. The objectives of EU’s health policy attempted through the Community action programs and strategies for public health. These policies are directed towards the prevention of diseases, by promoting research into their causes and their transmission, as well as health information and education. A specific reference to Community legislation from the European institutions, on issues such as the free movement of patients and health professionals, eHealth, environment and health, health and safety at work and health and life sciences.	en
dc.corporate.name	Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Πειραιά Τεχνολογικού Τομέα	el
dc.contributor.master	Οικονομικά και Διοίκηση της Υγείας	el

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Name:: Prokopi_Panagiota.pdf
Μέγεθος:: 16.02Mb
Τύπος:: PDF
Description:: Μεταπτυχιακή εργασία

Προβολή/Άνοιγμα

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης
Department of Economics

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές

Εκτός από όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές