dc.contributor.advisor | Φαφαλιού, Ειρήνη | |
dc.contributor.author | Βλαχοπούλου, Ευφροσύνη | |
dc.date.accessioned | 2015-09-12T18:16:05Z | |
dc.date.available | 2015-09-12T18:16:05Z | |
dc.date.issued | 2014-04 | |
dc.identifier.uri | https://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/7432 | |
dc.description.abstract | Κατά τη διάρκεια της πενταετίας 2009-2013, η ευελιξία στην εργασία και οι λεγόμενες άτυπες, νέες ή ευέλικτες μορφές απασχόλησης φαίνεται να γνωρίζουν ιδιαίτερη άνθιση και να ορίζουν το μέλλον της εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις δημιουργώντας ένα τοπίο ανασφάλειας. Η παρούσα διπλωματική εργασία αναλύει τον όρο ευελιξία στην εργασία, το ποιες είναι οι πιο κοινές ευέλικτες μορφές απασχόλησης και πόσο διαδεδομένες είναι καθώς και ποιες είναι οι κύριες αιτίες διεύρυνσής τους. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται το μοντέλο της ευελιξίας με ασφάλεια (flexicurity) και τίθεται το ερώτημα αν θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικό, εάν υιοθετούνταν από την ελληνική κυβέρνηση. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι, η ευελιξία στην αγορά εργασίας, για να είναι επιτυχής, οφείλει να λαμβάνει υπ' όψιν, όχι μονάχα τις λειτουργικές ανάγκες των επιχειρήσεων αλλά και τις προσωπικές ανάγκες και προτιμήσεις των εργαζομένων, παρέχοντάς τους τη δυνατότητα να συμφιλιώνουν αντικρουόμενους όρους της οικογενειακής και επαγγελματικής τους ζωής. Το σύστημα ρύθμισης του εργάσιμου χρόνου στην Ελλάδα, δεν παρουσιάζει την ακαμψία που παρουσίαζε στο παρελθόν. Παρ' όλα αυτά, στην Ελλάδα δεν ακολουθούνται οι ραγδαίες εξελίξεις που σημειώνονται σε σχέση με την ευελιξία σε διεθνές επίπεδο και φαίνεται πως δεν καλύπτονται ευρείες κατηγορίες του εργατικού δυναμικού, όπως αυτοαπασχολούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, συμβοηθούντα μέλη κ.λ.π. Οι πραγματικές ώρες και ημέρες εργασίας αποκλίνουν αισθητά από την παραδοσιακή οκτάωρη, πενθήμερη εργασία (Δευτέρα έως Παρασκευή) και το συμβατικό ωράριο των 36-40 ωρών την εβδομάδα ακολουθείται πλέον πολύ λιγότερους εργαζομένους σε σχέση με το παρελθόν. Η αύξηση του πραγματικού εργάσιμου χρόνου στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και του μνημονίου οφείλεται κυρίως στην ευρεία χρήση των υπερωριών και μάλιστα πολύ συχνά δίχως αποζημίωση ή επιπρόσθετες παροχές. Η ρύθμιση της ευελιξίας αποτελεί πλέον το νέο σημείο αιχμής του κοινωνικού διαλόγου. Επιπροσθέτως, συμπεραίνεται πως από την πληθώρα μέτρων ελαστικοποίησης του χρόνου εργασίας που διαθέτουν -τουλάχιστον θεωρητικά- οι ελληνικές επιχειρήσεις και οργανισμοί, δεν εφαρμόζονται τα πιο καινοτόμα. Για την ακρίβεια, οι συνηθέστερες μορφές ευελιξίας στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας παραμένουν η υπερωριακή απασχόληση, οι βάρδιες, η εποχιακή απασχόληση, η υπεργολαβία και το φασόν, ενώ στον δημόσιο τομέα επικρατούν οι υπερωρίες και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Αντιθέτως, το ελαστικό ή κυλιόμενο ωράριο, η τηλεργασία εφαρμόζονται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και μορφές απασχόλησης όπως ο διαμοιρασμός της θέσεως εργασίας, η ασυνεχής ή διακοπτόμενη εργασία δεν καταγράφονται. Προϋπόθεση της υιοθέτησης πολιτικών ευελιξίας στον εργασιακό τομέα είναι οι δραστικές οργανωτικές και διοικητικές αλλαγές, οι οποίες προσκρούουν τόσο σε εμπόδια πρακτικά και οικονομικά, όσο -κυρίως- σε εμπόδια που απορρέουν από την κυρίαρχη νοοτροπία και τις παγιωμένες αντιλήψεις των επιχειρηματιών και των διευθυντικών στελεχών. | el |
dc.format.extent | 151 | el |
dc.language.iso | el | el |
dc.publisher | Πανεπιστήμιο Πειραιώς | el |
dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | * |
dc.subject | Αγορά εργασίας | el |
dc.subject | Αγορά εργασίας -- Ελλάδα | el |
dc.subject | Εργασία και εργαζόμενοι -- Ελλάδα | el |
dc.subject | Εργασιακές σχέσεις -- Ελλάδα | el |
dc.subject | Εργασιακή πολιτική -- Ελλάδα | el |
dc.subject | Πολιτική απασχόλησης -- Ελλάδα | el |
dc.subject | Labor market | el |
dc.subject | Labor market -- Greece | el |
dc.subject | Labor policy -- Greece | el |
dc.subject | Labor supply -- Greece | el |
dc.subject | Flexible work arrangements | el |
dc.title | Τάσεις στην ελληνική αγορά εργασίας σε σχέση με τις νέες ευέλικτες μορφές απασχόλησης | el |
dc.title.alternative | Trends in the Greek labour market relating to the new flexible forms of employment | el |
dc.type | Master Thesis | el |
dc.contributor.department | Σχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών. Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης | el |
dc.identifier.call | 331.12 ΒΛΑ | el |
dc.description.abstractEN | During the last five years, flexible work arrangements and so-called informal, new or flexible forms of employment seem to have flourished and have redefined the future of work and labour relations. The main questions posed in this thesis are the following: What do we mean by flexibility? What are the most common forms of flexible employment and how widespread is it? What are the main causes of its expansion? Furthermore, we present the model of flexicurity. Could it be effective, if it were to be adopted by the Greek government? What is the importance of social dialogue? It seems that economic instability and uncertainty in employment has changed the Greek labour market dramatically. | el |
dc.contributor.master | Οικονομικά και Διοίκηση της Υγείας | el |